tamponda yapmadılar vicdansızlar

Bir insana olan güvenimizi kaybetmemiz için ne yapması yeterli olur? Size yalan söylemesi, sizi kandırması, ihanet etmesi, sırrınızı açık etmesi... Hangisinin geri dönüşü yok? Hangisi ilişkinin dibine dinamitleri koyar? Büyük şeyler mi gerekli insanın güvenini zedelemek için. Yoksa önemsiz sayılacak bir detayda bunu yıkabilir mi? En yakın kız arkadaşınıza karşı olan güveninizin yıkılması için illa erkek arkadaşınızı elinizden mi alması gerekiyor? Kopya çekerken yakalandığınızda kendilerini kurtarmak için arkadaşlarınızın sizi yakması mı gerekli o sarsıntı için? Yükselmek için sizi harcadığın da mı kaybedersiniz yoksa her gün saatlerce çalıştığınız insana olan güveninizi? Sizler büyük acılar çekerken size dönüp bakmadıklarında mı? sanırım benim için tüm bunlara gerek yok. En ufacık bir şey bile karşımdaki insanla olan ilişkim üzerine oturulup düşünülecek hale gelebiliyor. Beni kandırmaya çalışmalarını umursamadım ya da yalan söylemelerini. İnsanız dedim herkes yalan söyle kandırmaya çalışır. Ama bir insan bir başkasının sırrını söylememeli. Acı çekerken yanımda kimse olsun otursun benimle ağlasın demedim bunca zaman. Çeşitli sebeplerden dolayı kendini kurtarmak için beni kurda kuşa yem etmek isteyenler için bile yaşama refleksi dedim kendimde sıyrıldım bir şekilde. Zaten bir şekilde bunu yapanlarda çok yakın arkadaşlarım olmadı hiç. Bu yüzden umursamadım, hayatımdan ayaklarına beton döküp denizin dibine boylatırken onlar için üzülmedim. Yokluklarını bile hissetmedim. Ama yakın bir arkadaşımın ona verdiğim bir sırrı başkasıyla paylaşması beni günlerdir düşündürüyor. Saçma, basit önemsenmeyecek bir sır. Ama o kadar alakasız bir şey ki nasıl oldu da muhabbet benim bu sırrımın konusuna geldi diye düşünmeden edemiyorum. Bunu bile söylediyse daha ne kadarını paylaşmıştır? Hem benim hakkımda ne konuşuyorlardı, ne kadar derine inmişlerdi ki benim bile aklıma gelmeyen bir sırrımı paylaştı. Ya anlam veremiyorum. Ben ona güvendim, dört yıl boyunca sakladık, ortaya çıkmasını istemediğimi biliyor. Bana nasıl böyle bir şey yapar. Daha ne kadarını yaptı da ben fark etmedim. Konuşulan her şeyi anlatıyor mu? Ben onun arkasından ona zarar vermeye çalışanlara kuyular kazayım, o bilmediği bir çok şeyden onu koruyayım onun yaptığına bak. Neden böyleyim ben? Neden güvendiğimde gerçekten güveniyorum? Neden diğer insanlar gibi bu lafta olmuyor.? Neden sevdiğimde tam seviyorum? Ben gözümü kapatıp, koşulşuz şartsız onlara güvenirken neden her defasında hayal kırıklığına uğrayan benim?

şansım kasada da yaver giderse geleceğin arsène lupin`i olurum

İşe girdiğim ilk günler fazla işim olmadığı için sıkılır, işim yok diye yakınırdım. Bugünleri arayacağımı bilsem sesimi çıkartmazdım. Ama böyle olmasa yakınamazdım dimi? Sürekli geç çıkmaya başladım ilk, sonra boku çıktı. İşi öylece bırakıp gelmek içime sinmiyor. Eve götürebildiğim işleri yükleniyorum ama bazıları için bu mümkün olmuyor. Zaten patronum yumurta kapıya dayanmadan işi kucağıma bırakmıyor. Sonra başlıyor "Acil bunlar, acil !!!" demeye. Bir haftada yapılacak iş için yarına yetişmesi gerekiyor dedi. Evde kıçımı yaya yaya yapmak isterdim ama lanet şirket ağına bağlı olmam gerekiyordu illa dimi? İş bitmek bilmedi ben acele ettikçe daha da çok sorun çıkıp durdu. İkide bir gelip gidince en sonunda dayanamayıp patronuma "Sizin yüzünüzden kafamı toplayamıyorum, çıkar mısınız odamdan? Çok konuşuyorsunuz" diye bağırmış olabilirim. En son saat 12 ye gelirken muhasebe müdürünü şoförüyle evine gönderdi. Annem babam nerde kaldın diye bir yandan sıkıştırıyor, patronum yarın sabah bakanlıkta olmalı diye sıkıştırıyor. Hayır Dolly miyim ben? Birimiz evde yatıp diğerimiz çalışsın. En son gece 2 de birtirdim dosyaları wetrasfer`in kollarına bırakıp eşyalarımı topladım. Gecenin bir vakti taksiyle olmaz dedi, kibarca gerek yok falan dedim ama içinden tabi bırakacaksın, saat kaç oldu farkında mısın diye söylenerek asansöre kadar ilerledik. "Muhasebe odasının anahtarını unuttum odada kaldı" dedi umursamadım. Yarın hesap yapar ne olcak dedim.  Kendi kabahati. Kim ona şeffaf çalışma ortamı, modern mimari ayağına duvarsız cam odalar yaptırıp, kasada tuttuğu para için endişelenip muhasebe odasını tuğla duvardan ayırmayan üzerine birde kapısını çelik yaptır dedi. Unutmasaydı bana ne dedim. Taki arabanın anahtarını orda unuttuğunu söyleyene kadar. Çünkü o saatte taksiyle gitmeme izin vermiyor, ama bırakacak araba yok. Kimi uyandırayım diye düşünürken aklıma kartla kapıyı açabileceğimiz geldi. O saatte oraya çilingir gelmesi bulması zor olur, birini uyandırsa küfrederler deneyelim dedim. Bana “saçmalama açılmaz öyle” dedi, “on ikiden sonra sıyırıyorsun” dedi, deli muamelesi yaptı. Kredi kartımı kurban etmek istemedim, cüzdanımdan çıkardım D&R kartımı. Ben denemeye başladım, patronuma da Google`dan çelik kapı kartla nasıl açılır yazdırttım. Çıkmaz dedi, saçmaladığımı söyledi ama tabi ki çıktı. Hem de bir değil birkaç video. O videoyu izlerken bende 15 dakika içinde artık yamuk olan D&R kartımla kapıyı açtım. Ben kendime ve ona iyilik yaparken o bana şaşkın gözlerle dalga geçercesine işten sonra ek iş yapıp yapmadığımı soruyor. Ay bir de espri bir halta benzese. Bir de  bana kendi iş yerinin odasına böyle girdiğimizi kimseye söylememi tembihleyip, sabahına millete anlatmaz mı, delirdim. Eve bırakırken yarın öğlen gel dinlen dedi ama aklımda işle yatınca kısmet olmadı. Sabahın altısında kalkıp mailimi kontrol ettim, salak dosya ne olduysa gitmemiş. Geç gidecek olan ben bir saat daha erken gidip dosyayı yolladım. En azından ben evden çıktığımda annemle babam uyuyorlardı da akşamki azara devam edemediler. Daha önce tel tokayla asma kilit açmışlığım vardı ama demek ki hırsız olsam baya yetenekli olup kapıları da rahatça açacağım. Artık bir de kasa açtım mı sırtım yere gelmez.

hanım kızımız joker

Erkekler ailelerinin yanında garipleşiyorlar. Halleri tavırları farklı oluyor. Çok çocuklaşan mı dersiniz, kasım kasım kasılan mı, bir anda isyankar ergenlere dönen mi dersiniz. Misal babam daha dediğim dedik birine dönerdi. Halbuki adam pamuk şekeri. Joker ise utangaç, suç üstü yakalanmış çocuklara dönüyor. Suç üstü falan yakalandığımızdan değil hani. Uslu uslu Aslan NilKuşu falan oturuyoruz kapı çaldı. O kapı açıldıktan sonra Joker o eski Joker değildi. Yanıma yaklaşmadı hatta bir ara beni tanımadığını bile düşündüm. Adamın eli ayağı birbirine girdi. Koltuğun diğer ucuna oturup aramıza Aslan`ı oturttu. Sanki adamın üstüne tırmanacaktım, araya Aslan`ı onu korusun kollasın diye koydu. Eline dokunduğumda bir çekişi var sanırsınız yıl 1940, "hanım kızımız Joker" köşeyi dönünce abisine yakalandı. Ay bir de bana demez mi "Çocukları yanında yapma şöyle şeyler." Joker`i zavallı karısından ayırıp, çocuklarını da annesinden koparmak için alan, üzerine de çocukların gözü önünde fingirdeyen kadın oldum. Joker`in çocuğu yok, aslında ben olmadığını umuyorum. Joker`in iki kardeşi var. Aslında hep İstanbulda`lar ama Robert`te yatılı kalıyor ikisi de. Annesi her hafta sonu çocuklar eve gelecek diye İstanbul`a geliyor. Hava yolu şirketinin ya ortağı bunlar ya da Joker kıçını hakikaten parayla siliyor. Kendilerine bir jet alsalar daha ucuza gelir bence. Kar yüzünden gidememişler, abilerine sürpriz yapmışlar. Annesi babası sürpriz yapmaya kalksa sanırım bizimki kendini odaya kapatırdı. Her hafta sonu ailesi ile kaldığını falan biliyorum ama tanışmamıştık. İyi ki tanışmamışız da. Joker`in o yatakta babasına basılan kız gibi iki büklüm halleriyle bu kadar erken tanışmaya katlanamazdım.

zamanımı kulağıma kelepçelediler

Kaçınızın iş telefonu var? Ne işe yarıyor bu tam olarak? Gerçekten verirlerken amaç sizi masraftan kurtarmak mı? Telefon vermek yerine neden faturanız için bir yardım çıkmıyorlar ki? Bunu kaybetmeniz halinde ne oluyor mesela? Elime bir telefon tutuşturdular “Al bunu görüşmeleri burdan yap” dediler. Sanki sabahtan akşama kadar telefondayım. Aradığım üç beş kişi var onları da bir haftada belki bir defa. Eyvallah dedim. Sonra bu telefonu ofiste bırakma al eve götür dediler. Ona da tamam dedim ama bunun her aklına takıldıklarında beni o telefondan rahatsız etmeleri anlamına geldiğini bilmiyordum. Akıllarına ne takılırsa çat arıyorlar ve cevap vermediğimde neden diye soruyorlar bir de yüzsüzce. Sorun bende mi yoksa onlarda anlamadım. Ne yani elime verdikleri telefon aslında biz senin çalışma saatleri dışında da zamanını işgal edeceğiz mi demek? Neyin karşılığında? Elime tutuşturdular bir İphone, “Diğerini yanında taşımıyordun bu daha iyi” dediler. Sorun telefonun tipinde değil ki, benim onu yanımda taşımayı istemememde. Defalarca ofiste unuttum, bir kaç kez nerde bıraktım hatırlayamadım, bir kezde çaldırdım mı ofiste mi bıraktım hatırlayamadım tekrar ofise döndü. Nasıl iş bu allah aşkına ya. Verdikleri telefonun üzerine keşke “biz sana telefon verdik o yüzden bu telefon açılacak” yazsalarmış. Bence işverenler çalışanları modern zaman köleleri olarak görüyorlar. O telefonu al, ben ne zaman ararsam bak. Nerde sınırlar? Her dakika çalışmıyorum ki ben. Kendi telefonuna bile sahip çıkmayı beceremeyen bir insandan beklentiniz bu kadar yüksek olmasın.

vicdan zarardan dönmeyi kabul etmez

Hayatıma insanların karışmasından nefret ettiğimi söyledim. Bana nasihat akıl vermeyin olanla idare ederim dedim. Ama uygulamada ben bolca Sidikli ve Uyuz`un hayatına müdahale ettim. Bazen bilmeden, bazen bile isteye. Babam Sidikli`nin erkek arkadaşıyla inovasyonda tanıştı. Ben Gevşek onun sevgilisi diyene kadar da kiminle tanıştığının bile farkında bile değilmiş babam. Ben kimliğinden haberdar edince de adamın verdiği ilk tepki “Ayrılmaz mı bunlar?” Tüm ekiple tanışıp bir bunu sevememiş, o da kızının erkek arkadaşı çıkmış. Benden sevgilisinden ayırmamı istedi. Saçmalama, o nasıl söz dediğimi zannediyorsanız beni cidden tanımıyorsunuz demektir. Hemen üstüne zıpladım, vicdanıma da “Baban istiyor, sus otur” dedim, ağzına lafı tıkadım. Her zamanki ben hızlı davranmak yerine bana sağlam bahaneler veren hareketlerini yavaşça Sidikli`nin bilinçaltına ektim. Manipüle etmek yıllardır istemli istemsiz yaptığım şeydi sonuçta. Kaldı ki zaten yaparken bunu, babamdan sonra kendime de itiraf etmeye başladım. Ben sevmiyordum, kardeşimde sevememeliydi. Kaldı ki kardeşimi üzme potansiyeli yüksek bir adam da değil ki, düşmanlık besleyeyim. Bizimkini resmen el üstünde tutuyor. Ben sevmiyordum ya ila bir bokluk çıkmalıydı. Sonra bir şey daha fark ettim. Bilgisayarcı ya ne kadar kızsam da aslında haklıydı. Niyetim onları mutlu etmekken, cidden anne gibi davranmaya başlamışım. O kadar ki benden önce hep onlar oldu. Ben Sidikli`ye erasmus sınavına gir, her ihtiyacını karşılarım derken o karşıma geçip ”istemiyorum” dediğimde deliye döndüm. Kimsenin ona böyle bir fırsat vermeyeceğini, hiçbir derdi olmadan dersleri bile umursamadan gezmesini isterken onun salaklık yaptığını söyledim. Ama tek salak benim. Onları kendimden önde tutup, her istediklerini anında alıp, benim doğrularımla yaşamaları için zorlayıp, benim onlar için mutlu olacakları gelecekleri seçmelerini bekledim. Benim doğrularımla yaşayamazlar. Onları sevmem onlar adına seçimler yapmam anlamına gelmiyor. Onlara ve kendime aslında çok büyük kötülük yapmışım. Kendime ihanet etmişim. Yapmam dediğim her şeyi yapıp, kişiliğime ters düşmüşüm. Hala inanamıyorum ben bunu nasıl yaptım. Şimdi değilse bile Sidikli o Gevşek denen çapsızdan ayrılırsa resmen vicdan azabı çekeceğim. Sidikli`nin hatta Uyuz`un mutlu olma potansiyelleriyle kumar oynadım. Pişmanım. Peki zararın neresinden dönsem kar mı hala?

Sidikli`nin okumasına karşı not: Umarım okumazsın. Aklına gelirde okumaya kalkarsan ve ablanın sürtük bir cadı olduğunu bir kez daha fark edersen pişman olduğumu da bil. Samimiyim.

yoda usta çarpsın

Yoda usta birkaç galaksi gezdi, Sithlere karşı zaferler kazandılar. Dünyada izlemeyen kalmadı filmi. Doğrusu benim dışımda. Annem babam bile izledi. Gerçi annem ağlamadı ya da hiç durmadan gülmediği her filmi vakit kaybı olarak görür. Kadın ya poğaça hamuru ya kek. Benim izleyememe sebebim Joker. Onunla gitmemi istedi ama paşanın ilk altı filmden haberi yok. filmlerin varlığını kabul etmekle birlikte hiç izleme teşebbüsünde bulunmamış. Bu Bugs Bunny`i bir tavşandan başka bir şey olarak bilmemek gibi bir şey. Spederman, Xman hatta 2000 leri görüp Pokemon izlememiş olmak gibi bir şey. Hele ki benim ona aldığım doğum günü hediyesinden sonra yüzü kızarılacak, odasına kapanıp uzun süre düşünmesi gereken olaylardan biri. Haziran ayından beri ona aldığım hediyeyi resmen beğenmemiş. Başka açıklaması olamaz. Ben düşündüm ne alsam yırtındım ki adam nbeni günlerce arayıp sormamış, doğum günü kutlamasına bile çağırmamıştı. Bense gittim ona en sevdiğim serinin altı filmini alıp hediye ettim. O gün rüyama bir ak sakallı girse “Evladım verme buna bu hediyeyi, hak etmiyor bu oğlan. Sen bunu git daha çok sevecek birine hediye et. “ deseymiş ne olurdu. Hayır dededen lotonun numaralarını da istemezdim ki. İzlememiş. Aradan aylar geçmiş, bunca yıl izlememiş olmanın üzerine benim hediye etmeme rağmen izlememiş. Hediye paketini bile açılmamış bulsam şaşırmazdım o saatten sonra. Bizde haftalardır, seriyi birlikte izleyip sonu görüp, yeni filmi izlemeye geçmeye çalıştık. Altı film en fazla üç güne bitmeliydi ama ipini koparan bize katıldı. Ya izleyemedik ya  izlediğimizden bir halt anlamadık. Benim gibi 7 defa izlemiş olanlar için sorun değil de Joker tekrar izlemek zorunda kaldı. Sonunda bugün bitirdik ama film hala vizyonda mı emin bile değilim. Sinirden de kuduruyorum. Adam hediyemi izleme zahmetinde bulunmadı diye ben izleyemedim. Olan bana oldu. Onu da Yoda Usta çarpsın amin. 

ekrana ben yasıyacağım, salonda benim zil sesim çalacak

Yıllar geçti. Gerçi ne yılları yüzyıllar geçti ama yok, biz hala öğrenemedik tiyatro nasıl izlenir. Öksürürsün hastasındır, gülmeyi abartırsın kolay gülenlerdendir derim. Yanındakine fısıldarsın bak onu da anlarım.  Sonuçta bende fısıldıyorum abartmaya gerek yok. ama tiyatro izleyicisinin biraz daha dikkatli olması gereken bir husus var ki defalarca uyarılıyorsun da. Oyun başlamadan hemen önce iki kez oyun başlayacak telefonlarınızı sessize alın diye uyarıyorlar. Sinemada bu uyarı yapılmadığından, ses sistemi bangır bangır olduğundan ses çıksa da bir şey olmaz diyebilirsin. Tamam küfürünü kesin yersin, hatta intikamcı birkaç teyze varsa bedduasını eder çıkarken de üfler. Gelin görün ki tiyatroda koca salona oyuncu çıplak sesiyle hitap ediyor. Adam orda gırtlak patlatsın, sen tüm uyarıları görmezden gelip o telefonun çalmasına izin ver. Ay bir de fark edilmem diye hiçbir şey yokmuş gibi takılmadı mı delirdim. Yetmedi o telefon bir daha çaldı. 12 Gece olacaktı Teksas Katliamı. Eh Teşvikiye`de yakındı gömerdik. Hadi biz seyirciyi geçtim, oyunculara da mı saygın yok. Replikleri telefon sesinle ağızlarına tıkadın fark etmiyor musun? Bazı şeyleri olduramadık işte. Sinema salonunda ekranı kaplamak, tiyatro salonunda telefonla konuşmak bizim için normal. Alışamadık. O telefon çalmaz, ekranı biri kaplamazsa zaten yabancılık çekeriz. 

şaka kaka oldu derdi zamanında annemiz

Niyetim iş yoğunluğumdan dolayı söylenmekti. Ama ne derler bilirsiniz, neye niyet neye kısmet. Kısmetimize düşende erkeklerin vahşi ve ormandaki orangutan misali hareketleri. Dostum sizin derdiniz ne? Neden etrafta kadınlar yokken insanlık vasıflarınızı bir kenara bırakıp, orman kurallarını uygulamaya koyuyorsunuz? Küfürler, el şakaları, kelimesiz beden dili ve “mroaeklşithehaokpehah” gibi anlamsız sesler ile anlaşabiliyorsunuz az çok biliyoruz. Cidden peki birbirinizi anlıyor musunuz? Yetiyor mu size bu kadar az kelimesiz iletişim? Yoksa cidden iletişim olayını abartıp zorlaştıran biz kadınlar mıyız? Sorun biz de mi? Çok mu yükleniyoruz sizlere? Bunlar benim bugün yaşadıklarımı yaşamadan önce “ya erkelerin üzerine çok gidiyoruz” temelli minik düşüncelerimdi. Allah aklımı başıma daha önce getirseydi keşke. En azından yaşadığım acıları yaşamazdım. Bence hiçbir erkek kadınsız bırakılmamalı. Her erkeğin en az beş metre yakınına bir kadın yerleştirilmeli. Böylece içlerindeki öküzleri ahıra kapatırlar. Kırk yılın başı erken çıktım, o cebimdeki anahtarları bir hevesle ilk kez kullanayım dedim. Plan basit Joker gelene kadar evinde bekleyecek, bu arada güzelce uyuyacaktım. Ne yemek falan yapacağımı, ortalık toplayacağımı mı düşündünüz? Ben o kızlardan değilim. Evden yatak toplamadan çıkıyorum. Joker Bey`in maşallahı var, jilet gibi toplu yatak. Daha önce mimde dedim ya, başkasının evinde kapüşonlu şeylerle yatar kafamı kapatırım. Bunun sweatshirtlerinden birini geçirdim üstüme uykuya daldım. Sonra üzerime güney deniz fili düştü. Hayvan Aslan, Joker diye bağırarak yatağa zıpladı. Yatağa derken üstüme. Böyle gol atan futbolcunun üzerine kule yaparlar ya aynen öyle. Sağ böbreğim istifa etti, üzerine iş kazası raporu alıp bana dava açmayı planlıyor. Kaburgalarımın kalbi kırık. Ödümde zaten ortalık yerde patladı. Ciyak ciyak bağırırken de ses tellerim soğuktan gerilen elektrik teli misali koptu. Esnekliği iyi hesaplayamamışız ne yapalım. Neymiş kapüşonu kafaya geçirince ben, saç falanda yok tabi Joker sanmış. Hayır Joker`i hep böyle uyandırıyorsa bu mal kurtarmak lazım bu çocuğu. Sağlam kalsın diye adaklar adamalıyım. Neymiş erkekler böyle şakalaşırmış. Derdiniz ne sizin ya? Kaç kilo adam öldüm, iç kanama geçirmem umarım diye dualar ediyorum. Hayır bir de suçlusu ben oldum. Ne işim varmış Joker`in yatağında. Sana ne sevgilimin yatağı desem ne fayda. Joker`in de ağzından çıkan iki cümleden biri “Suç senin!” diğeri “Orda işin ne!”

dedikodunuzu yaptığımı da nerden çıkarttınız

Birkaç blog birkaç tarzda yapmış bu olayı. Biri dedikodu demiş, biri anlatmış falan. Ama işin içine azıcık gıybet katmadan olmaz dedim ama kötüleyecek bir şeyde bulamadım. İnanın bende ne yaptım biliyorum. Ama böyle çok sevgi pıtırcığı biri olmayan ben burda resmen bir sürü kişiyi seviyorum. O yüzden “Lan beni nasıl yazmasın” demeyin, Kalem Filinde görmediklerimi yazdım. Zaten unutma problemlerim var, acısanız bana.

Cha : uww hatun ters. Ne biçim arkadaşsın deme doğuryu söylüyorum. Sinirlendirdiniz mi yandınız. Atarını yapar ağzınızın payını alır oturursunuz. Eğlencelidir, dürüsttür, boş iltifatlara hiç girişmez. Çünkü hatunun hamurunda samimiyet var. Bu yüzden ilk günden beri çok seviyorum onu. Zorlamaz, kasmaz. Of bir de bu hatun benim resmen buradaki pusulam. Ne anlatsam dinler, yanlışsam yanlışsın der. Yargılamaz, üzgünsem sarıp sarmalar. Yazdığı her yazıyı samimiyetle yazar. Okunma gibi kaygıları da yoktur. Sevdi mi değer verir, gerçekten verir. Anlayacağınız gibi benim burda ki en sıkı dostumdur.

Mars Beyinli : Ele avuca sığmıyor bu kız. Neresinden tutsam elimde kalıyor. Asi bir kere bu yola gelmiyor. Nasıl yalvartıyor beni bir görseniz. En duygusal kelimelerimi buna söylüyorum. Sevgilime bile bu kadar dil dökmedim ben be. Ama pamuk şekeri gibidir. İncedir ruhu, samimidir, eğlencelidir. Beyni benim gibi pekte normal işlemez.

Drama : Al bir asi ruh daha. Kız ele avuca sığmaz. Siz onu istediğiniz yere kapatın kaçar gider. Eğlencelidir, hayat doludur ama en önemli özelliği gücüdür. Siz ne kadar üstüne giderseniz gidin o ayakta kalmayı başarır. Böyle zayıf, duygusal dersiniz içinden demir adam çıkar. Gerçi bazen ben vaz geçtim, sıkıldım, oyun oynamak istemiyorum der ama ben dayakla gözünü korkuturum hep. Gerçi kız uzak doğu sporlarıyla pek bir haşır neşir bir gün cidden beni dövecek.

Bla Bla : Al işte bir deli daha. Hayır ben normal sevemiyorum. Hatuna kanımın kaynaması da kulis taktikleri vermesiyle başladı. Sonra bir baktım bağımlılık yapmış bende. Samimi, içten ve ne yazık ki buda fazla dürüst. Azıcık yalan söyleseler beni rahatlatsalar olmaz zaten.  Biliyorum avukatsın yalan olmaz sende ama arada acı be bana.

Müpte : Hayırsızım bu benim. Geliyorum diyor hep yalan söylüyor. Hayır duygularımla insan bu kadar oynamaz ki. Bende insanım. Ama benim kızdığıma bakmayın. Harikadır. Sevildiğinizi hissettirir, güldürür, ilgilenir, yanınızda olsa sarıp sarmalar.

Demir Bey : Bak hayırsız dedim aklıma geldi. Bir ay falan önce yeni post dedi tık yok ses yok. Hayır hala mı almadı o lanet masayı anlamıyorum ki. Komiksin, karizmatiksin diye mi bu naz?

Berkay : Bu adamı kesinlikle sabah kahvaltıdan önce okumayın. Beyinim o saatlerde benim eror halde olduğundan sanırım iki kez okuyorum. Ne zaman okuyalım derseniz sakin kafayla. Adam en ciddi olaya inceden inceden giydirip, güldürüyor, sonra zaten oturup uzun uzun düşünüyorsun.

Deep : Şimdi o var orda demeyin biliyorum ama dedikodusunu yapmadan olmaz. Ya resmen kendimi onun yüzünden cahil hissediyorum. Sürekli yeni bir şey öğreniyorum. Korkmayın didaktik yazı yamıyor. Ama bir film listesi verir "izlemedim, izlemedim, ımm izledim mi acaba, bak bunu duydum" diyorum belki bir tane izledim çıkıyor. Kitaplara ne demeli. Bizde okuyoruz ama yok onun kadar olmuyor. Off bir de yetenekli. Kendi böyle hikayeler falan yazıyor. Anasını satayım-bu kelimeye cidden sinir oluyorum, çok kaba- biz daha kendi günlüğümüze yazamıyoruz. Off evet kıskanıyorum ne var. Bende öyle iyi, mükemmel falan olsam. Resmen küçükken prenses olmak isterken şimdi Deep olmak istiyorum.

Mim için teşekkür ediyorum ve iki satırda Kalem Fili için yamadan geçemeyeceğim. Canım bu kadar okuyup neden beni kıskançlık krizine sokuyorsun ki. Hadi okudun neden güzel güzel yorumluyorsun. Senin yüzünden kredi kartım patladı. Annem kitaplar yüzünden şikayet edip duruyor. Aferin sana da.

idin tasmasını azıcık gevşettim

Herkes yeni yıldan bir şeyler istedi. Bende Noel baba belki geçte olsa uğrar diye bir şeyler düşünmek istedim. Sonra fark ettim ki ben genelde Noel Baba`dan değil kendimden bir şeyler bekliyorum. Tabi Noel Baba da duruma el atarsa çok hoş olur. Sonuçta her isteği onun omuzlarına da yüklemedim, insaflı davrandım. Bir çiçek almak istiyorum. Şöyle açanından ve bakmayı becerebilmek istiyorum. Kurumasın istiyorum. Kendime bir şemsiye almak istiyorum ve bu kez kırmayı başarmadan bir ay kadar kullansam kafi. Örgü örmeyi öğrenmem lazım. Bir arkadaşıma söz verdim ve aradan tam iki yıl geçti. O atkı iyi ya da kötü bitmeli. Otobüs arkalarında koşmaya bir son vermeliyim. Azıcık dakik olsam kaçırmasam falan şahane olur. Hani sürekli düşüyorum ya düşmemek gibi şeyler istemiyorum. Sadece düşünce bende prenses gibi görünmek istiyorum. Hayır her seferinde yeri öpmek, çimen yemek ya da totoyu halka sergilemek zorunda mıyım? Onu anlatmadım dimi? Geçen gün üst geçitte ere kapaklandım. İşin kötü tarafı etekli olmam ve arkamdakilerin popomu inceleme fırsatı bulması. Tersten okuyabilmek istiyorum. Yani “kendinleşme” kelimesini “emşelnidnek” olarak okuyabilmeliyim. Sanırım bu kelimeyi az önce Türk diline de ben kattım. Hayalini kurduğum bir vakıf olayı var. Böyle sadece isim yapan değil gerçekten bir şeyler yapan bir vakıf. Onun için küçük küçük adımlarımı atmak istiyorum. Çünkü ancak şimdi başlarsam planlar uygun giderse 22 yıla hayallerime kavuşmuş olacağım. Kendime pembe bir kazak falan almak istiyorum. Pembe nefretim ne kadar büyükse hiç pembe bir şeyim olmadığını fark ettim. Manyak mısın sen diyeceksin ama Sidikli`nin o Gevşek sevgilisinden de kurtulmayı planlıyorum. Gerçi bunu aklına gelirde okursa ağzıma ne muamelesi yapacağını az çok tahmin edersiniz. Son olarak tüm korkularımdan kurtulmayı planlıyorum. Örümcek fobimden değil ama. Daha çok güvensizlik problemimden. Böylece eski ben olur, düşünmeden isteklerime göre yaşarım. Yani Freud`un şu id`in biraz daha serbest bırakmayı planlıyorum.