Giriş kısmını geçiyorum hayatımın gelişme kısmıyla
başlıyorum. Yazmaya da okumaya da vaktim falan olmadı. Eh buraya yazdıkça
kendimi bolca da gazlayıp Jokerle ilişkime zarar verince bir dur dedim kendime.
Sonuç terk edildim. Mis gibi kızdım halbuki. İşimi kurdum, çılgınlar gibi çalıştım.
İkinci üniversite bitti, üstüne meslek mi değiştirsem moduna bile geldim. Kaynanaların
istediği şeker kız, erkelerin oh be rahatlık dediği kızdım. Ama kızların
koynundan çıkarıp kendime sevgili yaptığım Joker daha fazla dayanamadı bana. Ayrılma
sebebimiz benim ailesi ile tanışmamam. Bir yıldır on gün huzurluysak on birinci
gün kavgamız buydu. Beş yıl olmuş annesi beni bir tek fotoğraflarda görmüş. Ne
güzel işte sana kaynana gelin dramı yaratmadık bak keyfine. Onu oyalıyormuşum,
ciddi düşünmüyormuşum. Erkekler ne zaman evlenelim diyen taraf oldu? Hepsi
Aslan ve NilKuşu`nun evlenmesi yüzünden. Sıçsalar biz daha büyük yaparız der
bu. Aile fobim var dedim, terapist önerdi. Evlenme korkum var dedim,
evlendiğini anlamayacaksın bile dedi. Sanki kuaförde bıyık aldırıyoruz. Ulan
nasıl anlamayacağım. Adamın derdi annemi doğum gününde aramak, babamın babalar
günü kutlamak. En son bizimkiler Amish deyince baya sinirlenip ayrılalım dedi. Ciddi
olduğunu anlamam beş dakika sürdü. O koca beş dakikada hiç konuşmadan sadece
baktı. Hiçbir şey konuşmadık. Tamam dedim. Adam duyar duymaz silah sesini
bekleyen koşucu gibi kalktı gitti. Bir aydır ne sesini duydum ne gördüm. Hayvan
öküz. Terk etti be beni. Bir de gitmeden öptü. İnşallah bağışıklık sistemimin kaldırabildiği
ama seni süründürecek bir virüs o son öpücüğün tükürüğü ile sana bulaşmıştır. Kurtulmak
için de bana ihtiyacın olur ben dönüp bakmam sana. Üzülmedim, ne olacak ya diye
bir ay gezdim. Herkese güldüm ama daha fazla dayanamadım be. İçimi söktün,
bende ağlayacak hal bırakmadın. Annenle tanışsaydım keşke. Kabusumla yaşardım,
sen olurdun yine.