vicdan zarardan dönmeyi kabul etmez

Hayatıma insanların karışmasından nefret ettiğimi söyledim. Bana nasihat akıl vermeyin olanla idare ederim dedim. Ama uygulamada ben bolca Sidikli ve Uyuz`un hayatına müdahale ettim. Bazen bilmeden, bazen bile isteye. Babam Sidikli`nin erkek arkadaşıyla inovasyonda tanıştı. Ben Gevşek onun sevgilisi diyene kadar da kiminle tanıştığının bile farkında bile değilmiş babam. Ben kimliğinden haberdar edince de adamın verdiği ilk tepki “Ayrılmaz mı bunlar?” Tüm ekiple tanışıp bir bunu sevememiş, o da kızının erkek arkadaşı çıkmış. Benden sevgilisinden ayırmamı istedi. Saçmalama, o nasıl söz dediğimi zannediyorsanız beni cidden tanımıyorsunuz demektir. Hemen üstüne zıpladım, vicdanıma da “Baban istiyor, sus otur” dedim, ağzına lafı tıkadım. Her zamanki ben hızlı davranmak yerine bana sağlam bahaneler veren hareketlerini yavaşça Sidikli`nin bilinçaltına ektim. Manipüle etmek yıllardır istemli istemsiz yaptığım şeydi sonuçta. Kaldı ki zaten yaparken bunu, babamdan sonra kendime de itiraf etmeye başladım. Ben sevmiyordum, kardeşimde sevememeliydi. Kaldı ki kardeşimi üzme potansiyeli yüksek bir adam da değil ki, düşmanlık besleyeyim. Bizimkini resmen el üstünde tutuyor. Ben sevmiyordum ya ila bir bokluk çıkmalıydı. Sonra bir şey daha fark ettim. Bilgisayarcı ya ne kadar kızsam da aslında haklıydı. Niyetim onları mutlu etmekken, cidden anne gibi davranmaya başlamışım. O kadar ki benden önce hep onlar oldu. Ben Sidikli`ye erasmus sınavına gir, her ihtiyacını karşılarım derken o karşıma geçip ”istemiyorum” dediğimde deliye döndüm. Kimsenin ona böyle bir fırsat vermeyeceğini, hiçbir derdi olmadan dersleri bile umursamadan gezmesini isterken onun salaklık yaptığını söyledim. Ama tek salak benim. Onları kendimden önde tutup, her istediklerini anında alıp, benim doğrularımla yaşamaları için zorlayıp, benim onlar için mutlu olacakları gelecekleri seçmelerini bekledim. Benim doğrularımla yaşayamazlar. Onları sevmem onlar adına seçimler yapmam anlamına gelmiyor. Onlara ve kendime aslında çok büyük kötülük yapmışım. Kendime ihanet etmişim. Yapmam dediğim her şeyi yapıp, kişiliğime ters düşmüşüm. Hala inanamıyorum ben bunu nasıl yaptım. Şimdi değilse bile Sidikli o Gevşek denen çapsızdan ayrılırsa resmen vicdan azabı çekeceğim. Sidikli`nin hatta Uyuz`un mutlu olma potansiyelleriyle kumar oynadım. Pişmanım. Peki zararın neresinden dönsem kar mı hala?

Sidikli`nin okumasına karşı not: Umarım okumazsın. Aklına gelirde okumaya kalkarsan ve ablanın sürtük bir cadı olduğunu bir kez daha fark edersen pişman olduğumu da bil. Samimiyim.