şansım kasada da yaver giderse geleceğin arsène lupin`i olurum

İşe girdiğim ilk günler fazla işim olmadığı için sıkılır, işim yok diye yakınırdım. Bugünleri arayacağımı bilsem sesimi çıkartmazdım. Ama böyle olmasa yakınamazdım dimi? Sürekli geç çıkmaya başladım ilk, sonra boku çıktı. İşi öylece bırakıp gelmek içime sinmiyor. Eve götürebildiğim işleri yükleniyorum ama bazıları için bu mümkün olmuyor. Zaten patronum yumurta kapıya dayanmadan işi kucağıma bırakmıyor. Sonra başlıyor "Acil bunlar, acil !!!" demeye. Bir haftada yapılacak iş için yarına yetişmesi gerekiyor dedi. Evde kıçımı yaya yaya yapmak isterdim ama lanet şirket ağına bağlı olmam gerekiyordu illa dimi? İş bitmek bilmedi ben acele ettikçe daha da çok sorun çıkıp durdu. İkide bir gelip gidince en sonunda dayanamayıp patronuma "Sizin yüzünüzden kafamı toplayamıyorum, çıkar mısınız odamdan? Çok konuşuyorsunuz" diye bağırmış olabilirim. En son saat 12 ye gelirken muhasebe müdürünü şoförüyle evine gönderdi. Annem babam nerde kaldın diye bir yandan sıkıştırıyor, patronum yarın sabah bakanlıkta olmalı diye sıkıştırıyor. Hayır Dolly miyim ben? Birimiz evde yatıp diğerimiz çalışsın. En son gece 2 de birtirdim dosyaları wetrasfer`in kollarına bırakıp eşyalarımı topladım. Gecenin bir vakti taksiyle olmaz dedi, kibarca gerek yok falan dedim ama içinden tabi bırakacaksın, saat kaç oldu farkında mısın diye söylenerek asansöre kadar ilerledik. "Muhasebe odasının anahtarını unuttum odada kaldı" dedi umursamadım. Yarın hesap yapar ne olcak dedim.  Kendi kabahati. Kim ona şeffaf çalışma ortamı, modern mimari ayağına duvarsız cam odalar yaptırıp, kasada tuttuğu para için endişelenip muhasebe odasını tuğla duvardan ayırmayan üzerine birde kapısını çelik yaptır dedi. Unutmasaydı bana ne dedim. Taki arabanın anahtarını orda unuttuğunu söyleyene kadar. Çünkü o saatte taksiyle gitmeme izin vermiyor, ama bırakacak araba yok. Kimi uyandırayım diye düşünürken aklıma kartla kapıyı açabileceğimiz geldi. O saatte oraya çilingir gelmesi bulması zor olur, birini uyandırsa küfrederler deneyelim dedim. Bana “saçmalama açılmaz öyle” dedi, “on ikiden sonra sıyırıyorsun” dedi, deli muamelesi yaptı. Kredi kartımı kurban etmek istemedim, cüzdanımdan çıkardım D&R kartımı. Ben denemeye başladım, patronuma da Google`dan çelik kapı kartla nasıl açılır yazdırttım. Çıkmaz dedi, saçmaladığımı söyledi ama tabi ki çıktı. Hem de bir değil birkaç video. O videoyu izlerken bende 15 dakika içinde artık yamuk olan D&R kartımla kapıyı açtım. Ben kendime ve ona iyilik yaparken o bana şaşkın gözlerle dalga geçercesine işten sonra ek iş yapıp yapmadığımı soruyor. Ay bir de espri bir halta benzese. Bir de  bana kendi iş yerinin odasına böyle girdiğimizi kimseye söylememi tembihleyip, sabahına millete anlatmaz mı, delirdim. Eve bırakırken yarın öğlen gel dinlen dedi ama aklımda işle yatınca kısmet olmadı. Sabahın altısında kalkıp mailimi kontrol ettim, salak dosya ne olduysa gitmemiş. Geç gidecek olan ben bir saat daha erken gidip dosyayı yolladım. En azından ben evden çıktığımda annemle babam uyuyorlardı da akşamki azara devam edemediler. Daha önce tel tokayla asma kilit açmışlığım vardı ama demek ki hırsız olsam baya yetenekli olup kapıları da rahatça açacağım. Artık bir de kasa açtım mı sırtım yere gelmez.