mutlu sonla bitiyor kurbağa

“Minnettarım” sevdiğim kelimelerden biridir. Hep bana daha içten gelmiştir. Söylerken ise ilk defa bu kadar içten hissediyorum. Felsefecilerin söylediği değişimle ilgili her şey ne kadar doğruymuş. Bir yıl önce şuan yanında duran adam için hissettiğim minnettarlıktan bahsetseler uyuşturucu komasına falan girdiklerini düşünürdüm herhâlde. Ama öyle hissediyorum. Garip ki Joker`in varlığına şükrediyorum. Kendime de ona da şaşırıyorum. Bu kadar duyarlı olmasını beklemezdim. Ne de bana bu kadar değer vermesini. Belki o bunu sadece arkadaşı olduğu biri için bile yapabilecek biri ama ben aylarca onu tanımamak için uğraşmışım. Dedemin şahit olduğum ilk krizinin üzerine aradığında ağlamaktan zor konuşuyordum ama aradığı için o kadar rahatladım ki. Resmen kuyunun dibine adam ip atmıştı. Çürük ip elimde kaldığında ona ne kadar çok ihtiyacım duyduğumu anladım. Şarjı bitti hemen arayacağını söyledi ama saatlerce aramadı. Ona aramadığı için kızarken bir ipe ne kadar çok ihtiyacım olduğunu anladım. Tam dört saat boyunca aramasını bekledim. Salak bir telefon bu kadar saatte şarj olabileceğine göre beni aramak istemiyor dedim. Ne beni aramak istiyor ne benim için kuyuya ip salmak istiyor diye düşündüm. Hak etmiştim ama. Adama ben gidiyorum deyip sevgililer gününde kaçan bendim. Telefonda soğuk konuşup aramalarına cevap vermeyende bendim. Başıma ne geldiyse hak etmiştim işte. Sürekli ben dedim, özgürlüklerim, hissettiklerim, hissetmek istemediklerim, güvensizliklerim, korkularım. Zaten sonun böyle biteceğini biliyorken çok da şaşırmadım. Tekrar aradığında aklımdaki tek şey hiç ağlamadan, onun benle vakit kaybetmesini engellemekti. Ama o bana “nerdesin” dedi. 5 saat geçimişken ve ben son bir saatte kafamda onunla ayrılık konuşmamı yapmışken “Nerdesin?” dedi. Muhtemelen son dakika dünya kadar para bayıldığı uçak biletine rağmen,  havaalanı hastane arası kiraladığı aracın bozulmasına rağmen yanıma geldi. Ben onun için böyle bir şey yapar mıyım emin bile değilken hatta itiraf etmek gerekirse yapmazken o benim için yaptı. Ona sarılmak sanırım o ara yaşadığım en rahatlatıcı şeydi. Acı çekerken güçlü durmak zorunda kalmadığım tek insandı. Benim için gelmişti, elinde havalimanından aldığı masal kitabıyla. Kitabı verirken dediği “Mutlu sonla bitiyor Kurbağa”  hayatımda duyduğum en romantik cümle. Tek sorunum Fransızcam “je t'aime ve bonjour”dan ibaret.