26 Kasım 2015 Perşembe

cidden kimdi


Gülümsüyor. Burnunun estetik olduğunu düşünüyorum. Boynunda ki dövmesinin acıtıp acıtmadığını soruyorum. Acıtmadı zaten çok iyi hatırlamıyorum, sarhoştum diyor. 17 yaşında yaptırmış. Daha küçüktüm diyor. Pişman olup olmadığını soruyorum, değildim zaten uzun süredir istiyordum diyor. Uzun siyah saçlarına eli gidiyor, sinir oluyorum o kadar güzel ve uzun diye. Ama kesin burnu yapma diye kendimi avutuyorum. Başka dövmesi var mı diye soruyorum var birkaç tane diyor. Yaptırmak istiyorsan yaptır, sildirirsin diyor. Sildirince iz kaldığından haberin yok heralde diye tersliyorum, sildirdim daha önce adam gibi yere gidersen bir şey olmaz diyor. Ses tonuna, giyinişine, duruşuna sinir oluyorum çok kadınsı, çok olmuş, çok güzel. Sonrasını hatırlamıyorum pek. Bölük pörçük. Gerçek, bu bir anım, hayal değil, delirmedim. Ama kim, nerde tanıştık hatırlamıyorum. Bir iki saat sohbet ettiğimizi hatırlıyorum ama neden bilmiyorum. Kim tanıştırdı, doğaçlama bir tanışma mı hatırlamıyorum. Hayır, rüya falan değil. Biliyorum bir anım ama bulamıyorum. Olduğu yerden çıkmıyor. Daha öncede başıma geldi. Sadece bir yüz ve üç gün boyunca kimdi diye düşünüp durdum. Aşırı tanıdık bir yüzdü ama kim olduğunu hatırlamadım. Hatta ünlü biri mi diye bile düşündüm. Staja gidince fark ettim ki sinir bozucu, yaşlı yönetici asistanıydı. Unutmak istemiyorum. Ben gerçekten çok korkuyorum. Bir şeyler normal değil farkındayım ama yüzleşmek istemiyorum. Unutmaktan çok korkuyorum. Bir gün yüzleri hatırlayamamaktan. Bu sizin basit unutkanlık dediğiniz şeylerden değil. İlk beşinci sınıfta teyzemin adını unuttum. Bir hafta boyunca hatırlamaya çalıştım, sonunda anneme sordum. Lisede kendi adımı unuttum bir kez. Ciddiyim, kendi adımı! Çok utanç verici ama arkadaşıma dönüp adım neydi demek zorunda kaldım. Ciddiye almadı güldü belki ama ben ciddiydim. Doktora git diyeceksiniz gittim, fiziksel hiçbir sorun yok. Gerçi genlerime işlemiş alzheimer var ama bu kadar erken görülmesi mümkün değil. Anneme, Sidikli`ye, son dönemde görüştüğüm herkese sordum öyle birini hatırlamıyorlar. Ama eminim ben. Sadece kim bilmiyorum. Şimdi istediğim biri kimliğimi dahi fark etse bendim ya desin. Unutmak istemiyorum. Bir gün burayı bile unutma potansiyelimden korkuyorum. Hâlbuki hatırlayabilmek için yazıyorum.

35 yorum:

  1. Alzheimer durumunu etkilerini bakan kişilerin yaşadıkları kendim ve aile tecrübemle biliyorum.
    Bu ara bendede var unutkanlık
    Seninki psikolojikte olabilir. Fiziksel değilde.
    Bu arada adını unutman normal.
    Müzik dinleyerek okula gidiyordum.
    Telefonumda bir şeye ismimi yazmam gerekiyordu.
    Tektim arkadaşlarımda yoktu.
    İsmimi yazamadım çünkü unutmuştum
    Ulan diyorum benim ismim neydi ya on beş dkka boyunca bulamadım kendi ismimi.
    En son bulmanın tek yolu otobüs kartıma baktım. Ahaaa dedim evet dedim benim ismim buydu:)
    Yalnız değilsin lady:)
    Unutmak bazen olması gereken bazen ise hiç olmaması gereken bir şey.
    Bana göre hep hatırlamak her şeyi.
    Bu en güzeli:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anılarımı kaybetmek istemiyorum. Saatlerce düşündüm, sormadık kimse bırakmadım.
      En kötüsü rüyanda görmüşsün deyip beni delirtiyorlar.
      Korktuğum şey şu sıra bir kaç ayda bir başıma geliyor olması. Sadece yüzler ama diğer bilgilerle bağlantı kuramıyor lanet beynim.

      Sil
    2. Bilinçaltın bir seylerden etkilenince böyle bir durum ortaya çıkmış olabilir.

      Sil
  2. Dönemsel bir şeydir belki bu durum? Beynin o an gereksiz bulduğu şeyleri siliyordur ya da mail kutusundeki gereksiz kısmı gibi bir şeye atıyordur. O kişi belki rüyanda bir gün gördüğün biriydi ya da akşam gittiğin bir yerde karşılaştığın, o gün tanıştığın biridir. Belki eve dönerken toplu taşımada karşılaştığın biridir. Bu unutma olayını bu kadar düşünme belki altında yatan psikolojik bir sorun vardır. Fiziksel yerine psikolojik sorunlar için bir doktora görüsen? Belki de ailede alzheimer olduğunu ve bunun genetik olduğunu bilmenin sana verdiği bir etkidir?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sabah uyandığımdan beri düşünüp durdum bir saat önce hatırladım. Tamam hatun çok gerekli biri değilmiş ama çok saçma değil mi unuttuğumu fark etmem.
      Ya bilmiyorum. Ben çok psikolojim bozuldu insanı değilim. Keyfim her şeye rağmen yerinde. Tamam hayatımda boktan bir sürü detay var, baskı var ama bunu ne yüzüme ne içime yansıtmam ki ben. Off ben mi fark etmiyorum yoksa.

      Sil
    2. Öyle biri olmasan bile bilinçaltını tam olarak bilemezsin, gerçekten psikolojik olabilir ya da herkesin dediği gibi b12 eksikliği olabilir bi kan testi yaptır bak kendine bir şey kaybetmezsin. Hadi lady kalk doktora :D

      Sil
  3. Korkutmak gibi olmasın da Alzheimer nadir de olsa erken yaşlarda da görülebiliyor. Nörolojik bir nedeni olabilir. Düzgün beslenmemenden de kaynaklı olabilir. Ayrıca stres, depresyon gibi psikolojik nedenleri de olabilir. Bulmaca çöz, kitap oku, spor yap, daha düzenli beslen, hala devam ediyorsa bir doktora görün, onlar zaten yönlendirirler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yaa deme öyle. Literatür tarayıp durdum bu kadar erken yaş için bir şeye rastlamadım ilk falanda olmak istemem. Bulmacada çözerim zaten diğerlerini yapıyorum. Off itiraf ediyorum deli gibi korkuyorum ben. O kadar mala bağladım ki belirti yazıp google hastalık bulsun bana diye bile baktım.

      Sil
    2. Sen nereyi taradın bilmiyorum, ben 15 saniyede buldum şimdi merak edip :) İlk olmazsın, filmi bile var :D İnternetten hastalık arama, genel olarak yani, aynı belirtilere gripten beyin tümörüne geniş bir yelpaze çizebilir :) Hastalıklarına anksiyeteyi de ekledim :P

      Sil
    3. still alice`den mi bahsediyorsun. Beyin tümörü ihtimali geldi de olsa emarda çıkardı.
      Kaç yaşmış en düşük ben bir 30 sonralarında olan makale gördüm.

      Sil
    4. Aynen 30'lu yaşlar diye gördüm. A Moment to Remember filmin adı. Ya bir şeyin yoktur, sen raad ol :D Unutmak insanoğlunun süper gücü, unutmuyor olsak türümüzü devam ettirmek istemeyiz :P

      Sil
  4. Benzer şeyleri ben de yaşıyorum. Adımı unutmak da dahil. Bunu B12 eksikliğine ve çok fazla uyarıcıya maruz kalmaya bağlıyorum. Hatta daha dün öğrencilerime izlediğim bir filmden bahsedecektim. "Dün bir film izledim. Çok güzeldi." dedim. Ondan sonrası yok. Birden silindi beynimden. Konusu, kahramanları her şey. Şu an bile hatırlamıyorum. O an tabii çok utanç verici oluyor. Kendim de üzülüyorum. Cümlenin başında aklımda olan şey şak diye gidiyor. Tuhaf bir durum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O çok sık oluyor ama bu başka bir şey. Böyle resmen beynimi hatırlamaya zorluyorum, sis varda rüzgar çıksa dağılacakmış hatırlayacakmışım gibi bir şey bu.

      Sil
  5. Ben de aksine hiç unutmuyorum .Ama emin ol bu da iyi değil. Hatırlamak istemediğim bir sürü şey de benimle birlikte hep. Fil hafızası var sen de diyorlar.
    Belki psikolojik de olabileceğini düşünüyorum senin durumunun. Yani dönemsel bir durum da olabilir .Ama tabi iyi bir doktora görünmen de fayda var. Kafanda soru işareti kalmaz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umarım dönemseldir.
      Hasta olmaktan hoşlanacağımı zannetmiyorum. Unutmak dünyanın en berbat şeyi.

      Sil
  6. Genlerinde alzheime olduğunu bildiğin için acaba bu seni psikolojik olarak etkiliyor olabilir mi? Belki de o yüzden bir şeyleri unutmaya başlıyorsun.Bir de hiç b12 eksikliğin var mı diye baktırdın mı? Onda da bu tarz unutkanlıklar oluyor diye biliyorum :/

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bilmiyorum belkide, ama unuttuğum her bilgiyle kafayı yiyecek gibi oluyorum. Resmen dehşete kapılıyorum.

      Sil
  7. Çok takmışsın kafayı ve alzhemir falanda degildir at o düşünceyi kafandan. Bana da olur zaman zaman. Beynin kendini savunma mekanizması bu. Gereksiz buldu demek ki atmış bir köşeye onu ki bir yorumunda da demişsin gereksiz diye.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gereksiz ama kafama takılan neden hatırlamadığımı fark ediyorum, fark edince de hatırlayamıyorum. Fark ettim hatırladım uzun süre düşündükten sonra ama detaylar yok.

      Sil
  8. Buyuk ihtimal ruya degildi eger ruyaysa bile o kisiyle gercekten tanismis olman gerekir yani beynimiz insan olusturup bize gostermiyor bosuna demiyorlar bilincalti diye muhakkak tanistin o kisiyle

    Bu konuda tek degilsin bazen bende unutabiliyorum sonra aklima gelince bir oh cekiyorum :) Bu kadar dert etme diyecegim ama ne kadar ise yarar bilmiyorum komsum

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hatırladım sonra tanıştım, hatta koca bir günü birlikte geçirmiştik.
      Koca bir günümü unutunca ister istemez dert ediyorum :D

      Sil
  9. Buyuk ihtimal ruya degildi eger ruyaysa bile o kisiyle gercekten tanismis olman gerekir yani beynimiz insan olusturup bize gostermiyor bosuna demiyorlar bilincalti diye muhakkak tanistin o kisiyle

    Bu konuda tek degilsin bazen bende unutabiliyorum sonra aklima gelince bir oh cekiyorum :) Bu kadar dert etme diyecegim ama ne kadar ise yarar bilmiyorum komsum

    YanıtlaSil
  10. Unutmak da fizyolojik bir durum ki, belki bu aralar hayatında stresin çokca olmasından dolayı yorgunluk gibi nedenlerden artmış olabilir? Ama hepimiz bir şeyleri unuturuz. Rüya da olabilir? Ben rüyalarla gerçekleri karıştırıyorum bazen o kadar gercekci yaşıyorum ki yıllar sonra hayır o rüya değildi diye tutturabiliyorum :D psikolojini sevsinler senin, iyi düşün iyi olsun. Hastalık yoktur hasta vardı diyorlar bize ona göre, kendi kendimize büyütebiliyoruz bazen yavrum, hem bilinçaltının oyunları bunlar, tatlı küçük heyecanlar katmaya çalışıyor bence hayatına ^-^ :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Rüya değil, hatırladım. Ya evde yan gelip yatarken, ne stresi ne yorgunluğu diye düşünüyorum. Ama off çok taktım bunu kafaya :D

      Sil
    2. Eziyet etme kendine bir daha böyle. Hem unutmasaydık hicbir seyi, hayat cekilmezdi bence.

      Sil
  11. Bir insan neyden çok korkarsa başına gelir derler blogcan.
    Bu kadar erken olmaz, evet. Garantisi de yok tabi. Ama işte bir yazında da dedin ya, ne oldu ne olacak derken nasıl yaşayalım? :) Benim de öyle birkaç anım vardır, olduğunu bildiğim ama aslında bilemediğim de :)
    Ama bir doktorla yetinme yine de. Birine daha görün.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şu an cidden doktora gitmek istemiyorum. Kötü bir şey derse kaldıramam.

      Sil
  12. Allah korusun canım ya kafana takma düşünmemeye çaılş. benimde en büyük korkum unutmak ve hiç hatırlayamamak. bu düşünce aklıma geldiği an kovuyorum hemen kafamdan.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dünyanın en kötü şeyi. Resmen seni sen yapan her şey elinden gidiyor.

      Sil
  13. Okuyunca tüylerim diken diken oldu ya. Umarım ne olduğunu, kim olduğunu hatırlarsın ve hatırladığına dair yazını okumak istiyorum en yakın zamanda!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hatırladım biraz geç oldu ama umarım bir daha tekrarlanmaz.

      Sil
  14. İnşallah öyle bir şey yoktur.Bence psikolojik.Tıpkı benim baba tarafından gelen kanser geni gibi.Kansere dair en ufak bir şey yaşandığımda korkularım hemen ortaya çıkıyor ve tabi ki de soluğu doktorda alıyorum.Gitmeyene kadar içim rahat da etmiyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bilmiyorum ama ara ara baya büyük anı kitleleri gidiyor. Bende o zamanlar çok korkuyorum işte.

      Sil
  15. Çok ciddi isim unutma durumlarını geçmişte yaşadım ama en çok oturduğumuz evin içini unuttum. Şöyle ki biz 10 yılda 10dan fazla ev değiştirdik. Mesela işteyim, o anda evimizin bulunduğu sokağı, odaların konumunu falan aniden unuttuğumu bunun yerine geçmişte oturduğumuz başka bir evi hatırladığımı fark ettim. Defalarca oldu bu. Bir türlü yani görüntü olarak ne ev ne sokak gözümün önüne gelmedi. Bu ve buna benzer sicil numaramı, telefon numaramı vs unuttuğum, sorulduğu anda pat diye kalakaldığım ve utandığım anlar oldu. Buna karşılık daha dün gibi hatırladığım birkaç anımı ailemle paylaştığımda bana olay olduğunda henüz 2 yaşında olduğumu ve bunu hatırlamamın imkansız olduğunu söylediler ama yanılıyorlar, hatırlıyorum!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Telefon numaramı kaç kez açıp baktım hatırlamıyorum. Senin yaşadığın ev durumunu sıklıkla yaşıyorum o zamanlar çok korkuyorum. Unutmak istemiyorum ve aman neyse deyip geçemiyorum da.

      Sil