İstanbul hani iki ayrı kıtada ya, o yüzden bana hiç aynı
şehirmiş gibi gelmiyor. Gerçi aynı yakada olan yerler bile bana şehir dışı gibi
geliyor. Oturduğun yakada okul kazandın kazandın, yoksa ya yollarda
sürünüyorsun ya da eve falan çıkmak zorunda kalıyorsun. İstanbul`da iki semt
arası gidiş süresiyle, başka yerlerde şehir değiştiriliyor. Bu kadar yakınma
sebebim Sidikli gitti başka şehre, Uyuz burda kalsın diye dil döktüm, dualar
ettim. Burda kaldı da ne oldu karşıda kazandı okulu. Git gel zor oluyor dedi
eve çıktı. Sonra eve sürekli gelen adam elini ayağını çekti. Kardeşimle
ayaküstü görüşür oldum. İkisi de yokken kendimi çok ama çok yalnız
hissediyorum. Bir reklam vardı. Reklamda arkadaşlarımızın kendi seçtiğimiz
ailemiz olduğunu söylüyordu. Çok hoşuma gitmişti. Haklı da bulmuştum. Ama dün
fark ettim ki o ikisi kardeşim olmasa da benim kendim için seçtiğim ailem
olurlardı. Üçümüzde mükemmel değiliz, bir sürü kişilik problemimiz var. Ama bir
araya geldiğimizde birbirimiz için mükemmeliz ve güçlüyüz. İşte bu yüzden dün
yorgunlukla uyuya kaldığımda kucaklayıp yatağıma götüren Uyuz`u gördüğümde ben
kalkmadan ortadan kaybolur diye kortum. Sabah erken kaldır sabah dersim var
diye saçmalamışım, resmi tatil olduğunu unutarak. O leyla ben leyla sabah altı
buçukta dürttü. Gerçi onun derdi sohbet etmekmiş. Kaydım kenara yanıma uzandı. Tekrar
uykuya dalıp, dünyayı ele geçiren robortları yok etmeye devam edecekken “abla”
dedi. Bu kırmızı alarm demek. İkisi de bana abla demezler. Tabi bir şey isteyeceklerse,
başları beladaysa, dertleri varsa durum değişir. Robotların dünyayı ele
geçirilmesinden daha korkunç bir şey varsa o da ikisinden birinin bana “abla”
demesi. “Aşık oldum” dedi. Meğer haftalardır eve daha az gelmesinin sebebi
oymuş. Vay be dedim, resmen elin kızı pabucumu uzaya fırlattı. Ama kafama denk
gelen Sidiklinin attığı yastık oldu. Onsuz dedikodu yapılmaz tabi. Bizde fizik
kurallarını zorlayarak tek kişilik yatağa annemin tabiriyle üç eşek sığmaya
çalıştık. Uzun zamandır bir araya gelip sohbet etmemişiz, çenemiz düştü ve ben
bunu çok özlemişim. Kızın üçüncü dereceden kuzenine kadar öğrendikten sonra
kahvaltı hazırlamaya kalktık. Annemlere sürpriz yapacaktık ama o kadar gürültü
yaptık ki komşular bile uyandı, annemler numaradan şaşırdı. Ben bu ara taktığım
üzere pankek yaptım, Uyuza sigara böreği sardırdık ama kol böreğine daha çok
benzedi. Sidikli masayı hazırlarım dedi ama sürekli kaytardı. Bir orduyu
doyuracak kadar hazırladığımız kahvaltı tam iki saat sürdü. İki demlik çay
bitti. En son sömestrda hep birlikte kahvaltı yaptığımız için özlemişiz. Keşke bir
kardeşimiz daha olsaydı. O zaman annem, babam ve ben bu kadar yalnızlık
çekmezdik. Annemde evden masayı toplamadan kaçan çocuklarına bir tane kaçmayacak
çocuk eklemiş olurdu. Bütün gün şehri gezdik, eğlendik. Akşamda biletler satışa
çıkar çıkmaz aldığım Efes maçına gittik. İyi ki geceden almışım çünkü ertesi
gün bizimkilerden almak isteyenler bilet bulamadı. Hemen tükenmiş geriye 190
liralıklar kalmış. O kadar para bizde ne gezer tabi. Tabi ilerde para yer para
sıçarsam neden almayayım. Ama şimdi o parayı ben üç taksit yaparım. Tabi altı
varsa daha makbule geçer. Basketbol ekibim var ya hani, onlarda almıştı ve
yenildiğimiz için yıkıldılar. Tamam bende çok üzüldüm ama Madrid`te
gidemeyecektik. Sen o kadar takip et, maçlara git, demiyorlar ki gel Madrid`e
de biz seni götürelim. Hep biz mi destek olacağız, azıcıkta onlar olsun. Aman boşverin
bunları, yine saçmalıyorum. Önemli olan uzun zamandır bir şeyler yapmadığım
kardeşlerimle ben bugün harika vakit geçirdim.
Ne güzel insanın kardeşim diyebileceği arkadaşları olmalı hayatta komşum yoksa çekilmez bu dünya :D
YanıtlaSilAllah'tan kardeşim diyebileceğim arkadaşlarım var yok şimdi hüngür hüngür ağlıyor olurdum :D
Kardeşlerimin yeri ayrıdır hatta bambaşka ya. Ama evet var kardeşim diyebileceğim arkadaşlarım da. O yüzden çok şanslıyım. Hep birine bilmeden bir iyilik yaptım da onlarda benim ödülüm şansım oldu diye düşünürüm :D Sende büyük bir iyilik yapmışsın belli :D
SilBu arada kardeşin yok mu?
Maalesef tek çocuğum ben :((((( Kardeşlik duygusunu tattıktan sonra yalnız kalmak çok koydu.
SilBu arada kendini üzgün hissetme alıştım bu duruma kardeşim aklıma geldikçe gülümseyerek hatırlıyorum. Sende ''Tüh yarasına tuz bastım kızın'' deme sakın :))))
Demem ama teklifle gelir gel bize dördüncü ol derim :D ne dersin :D
SilO hemen alın aranıza beni ben yüzsüz bir insanım çok incesin deyip kenara çekilmem derim :DD
SilKendi abim de bana aynı şekilde gelince bir kıpırtı olmuştu bende. Seviyor ya ay ne şirin falan diye düşünmüştüm şimdi ayrılsınlar diye gözlerinin içine bakıyorum :)
YanıtlaSilYalnız uyuz prenseslik yapmış anadolu yakasından beylikdüzü-avcılar gibi bir yere gitmiyorsa ya da avrupa yakasından kartal gibi bir yere eve çıkılmaz ya. Metrobüs yoktu ben 6 ay dil kursuna gittim karşıda 2.30 saat otobüs çekiyordum :(
Ama cidden kardeş gibisi yok ya -çaktırmıyorum ama benim de bir ablam var o baya büyük ama evden ayrıldığında ben daha liseye yeni başlıyordum- ama bir kardeş daha istemezdim ben. Küçük kızım ben değerli sıfatım var hayatta olmaz kahtım gider elimden :P hoş olsa annem su an evde yalnız kalmamış olurdu ama olsun bencilim bu konuda ben :P
Uyuz erkek :D İşine geldi başka eve çıkmak esasında :D
SilSen kafayı mı yedin ya. O nasıl bir yoldur :D
Offf ben hep büyük oldum. Hep akıllı olmak zorundaydım (Akıllı değildim biraz ama büyüdükçe akıllandım. Onların yanında en azından :D )
Bende küçük olsam istemezdim :D
Hayat senin için güzel itiraf et.
Söylemiştin erkek diye de yaptığı prenseslik gibi ya ben çektim o da çekseydi :'(
SilMetrobüs geldiğinde evden mecidiyeköye gitmen 20 dakikadan fazla olmayacak demişlerdi bir yerlerimle gülmüştüm sana öyle diyeyim ahahahahaha
Ben en küçüğüm ama hep sır tutan, arka toplayan benim yazık değil mi bana? Küçüklüğümü tam yaşayamadım bile :P
-yalan evin en küçüğü olmayı sapına kadar kullandım her zaman ahahahahaha-
hahah Sidikli ona küçük premses der ama "m" ile :D Haklı ve haklısın da uzak ya baya. her sabah 6.30 da çıkmak zor oldu baya.
SilSır evet ama arka toplamak diye bir şey onlarda yok :D
Evin en küçüğü olduğu ikinci bir hayat istiyorum ben :D
ne güzel geçmiş vakit :)
YanıtlaSilkardeşlerimle yakında olmak isterdim ben de, onları çok özlüyorum..
Sidiklim uzakta ya bende çok özlüyorum o zamanlar
Silçok duygulandım ki yaa.
YanıtlaSilYumşacık kalbin ondan :D
Silson yazımı gör olar mıııı :)
YanıtlaSilHemen bakacağım :D
SilSen böyle yazınca kardeş sevgim kabardı ahahah :D
YanıtlaSilSenin bir kardeşin mi vardı? Yoksa hiç yok muydu sağda solda? :D
SilO ne demek sagda solda ahaha :D
SilBir tane kız kardeşim var, blogta bahsettim mi pek hatırlamıyorum ama bahsetmedim sanırım.
Bir kez gördüm mü karıştırıyor muyum emin olamadım ondan :D
SilNe tatlı, ne güzel şey kardeşlik... İyi ki varlar demeden edemiyor insan... Ne güzel de anlatmışsın Ladyim... Sevgiler...
YanıtlaSilOnlar olmasa bugün ben ben olmazdım. Seviyorum şu kerataları.
Silkardeş ayrı birşey ne mutlu çok sevdim ilişkinizi :)
YanıtlaSilErgen halimiz nefret edilesi olsa da şimdi ben bizi çok seviyorum :D
Silhahah ilk önce bi durdum düşündüm kim bu sidikli, uyuz diye :D meğerse kardeşlerinmiş. Ben de bazen bir ablam olsa nası olurdu diye düşünürüm.
YanıtlaSilHerkese bir isim buldum :D Ben abi veya abla isterdim açıkçası :D
Sil