mükemmelimi çaldılar

Bana haksızlık ediyorlar. Herkes. İnsanlar evren inandığım ne varsa. İyi insanların başına gelen her kötü şeyden sonra gelen sonsuz mutluluğu anlatıyorlar. Yaşadığımız her güzel şey için sana bunları verdik sevinmelisin, daha kötüleri olabilirdi diyen bir akımla büyütüyorlar. Kötüler hep kaybeder diyorlar. Beynimizi saçmalıklarla doldurup sürekli yetinmemizi söylüyorlar. Dedemin benim büyüyüp yetişkin biri olduğumu, başarılı torunları olduğu için sevinmemi söylüyorlar. Dedem benim büyüdüğümü sadece gördü. Bilmedi ben kimim orda ne işim var neler yapıyorum. Mezun olduğumda dedem hayattaydı belki ama gelip göremedi bile. Sevdiğiniz bir insanın karınıza geçip sen kimsin demesinin ne kadar boktan bir duygu olduğunu bilemezsiniz. Her gün kim olduğunuzu anlatmaya çalışmanın onun gözlerinde hatırladığına dair bir işaret görmeyi ummanında ne tür bir duygu olduğunu bilemezsiniz. Kendimi haksızlığa uğramış hissediyorum. Mezuniyetini gördüğü torunlarının karşısında, evlenirken yanında olduğu torunlarını karşısında haksızlığa uğramış hissediyorum. Hayatımda tanıdığım en mükemmel adamı çaldılar.