Dışarda bir sürü şey olurken sıkıntılarımdan bahsetmek pek
bir anlamsız geliyor. Ama yaşıyorum. Şu sıralar Steve babanın dediğini yapıp
hayatımın son günü bugün olsa bugün yaptıklarımı yapar mıyım diye sorunca
cevabım hep hayır oluyor. Canım sıkılınca kendime gelmek için hep Steve`imin o
mezuniyet konuşmasını dinlerim. Herkes gibi bir edebiyatçıyı falan örnek
alamadım. Sanırım o da sıradan geldi bana. Bunaldım esasen. Evde durumlar diken
üstünde. Uyuz çekti gitti evine, yırttı. Annemi sürekli endişeli görmek beni de
ister istemez geriyor. Anneannem zaten pek akıllı birkadın değildi iyice
sıyırdı. Yengem geçen gün beş tepsi su böreği açtığını söyledi. Yiyecek o kadar
insanı olmayınca da tabi dağıtmış. Sürekli yemek yapıyormuş ki, haspa torunu
ben gibi yemek yapmayı pek sevmez. Saat başı annemi arayıp gelmediği için sitem
edip kadının suratına suratına telefonu kapatıyor. En son beni arayıp
instagrama ağzım gözüm kayık fotoğraflar koyduğum için azarladı. Milletin değil benim güzel çıkmam
lazımmış. Anneanne dediğini pamuk gibi, tonton, güler yüzlü, teknolojiden
anlamayan insan olmalı. Ama bizimki sanırsın twitter ceo`su. Tüm sosyal medyada
izimi sürmüş resmen. Facebook profilim iki yıldır aynıymış değiştirmeliymişim.
Evde kalmışım, ailenin yüz karasıymışım. Gözümün üstünde kaşım varmış ve daha
bir sürü şey. Saydı saydı ama üzgün diye, gergin diye sesimi çıkarmadım. Sonra
ağladı! Anneannem ağladı! O ağlamaz. Canını ne kadar yakmaya çalışırsanız
çalışın kimsenin yanında ağlamaz. Ondan öğrendim ben ağlamamayı. Gördüğüm en
güçlü kadındı. Timsah gözyaşlarını dökecekmiş gibi yapıp, insanları kıvama
getiren içindeki çirkef, hesapçı kadına
rağmen gerçekten ağlamazdı o. Erkekler değil kadınlar ağlamaz, erkekler
mızmızlanmasın diye öyle söylüyoruz derdi. Ama bugün ağladı. Bıkmış her gün
endişeyle yaşamaktan. Dedemi boşamaya karar vermiş oğullarına düzgün meslekler
seçtirtmediği için. Anneme anlatamadım. Zaten biriktirmiş bekliyor. Anne gözüme
toz kaçtı desem ağlayacak. Ruh halim bugün çikita muz şarkısından hallice.
Sanırım annemi güldürmek için bir ayak parmaklarımı burnuma sokmadım.
Anneannenin aklından neler geçiyordur, orada ne senaryolar dönüyordur kim bilir. Kadın da haklı tabi evlat onlar boru mu. Evde oturan bile başkasının çocuğuna bir şey oldu diye haber alınca üzülürken onların yaşadıkları az şey mi. Umarım kulağınıza kötü bir haber gelmeden biter gider bu durumlar, o telefon hiç kötü haber için çalmaz
YanıtlaSilKötü düşünmek istemiyorum. Endişelenmek istemiyorum. Ne zaman ortam gerilse annemi tanıyamaz oluyorum. Anneannem zaten zor bir kadın. Ortm gergin olunca bende yıpranıyorum
SilSen de haklı olarak yıpranıyorsun. Kimse için hiçbir zaman kolaylaşacak bir durum bu ne de olsa. Durup iyi düşünmek dışında elden bir şey gelmiyor
SilKeşke uyusam uyansam geçse
SilGececek inşallah her şey Lady, her geceden sonra günes nasıl doguyorsa, her sıkıntılı günlerin ardından da guzel günler oyle gelecektir, durumu en saglam sekilde atlatabilmek onemli olan. Dikkat et kendine ^-^
YanıtlaSilHer gün diyorum kendime ama yok. Bazen hayattan teknik mola istiyorum onu bile umursamıyorlar
SilHepimizin ruh hali bozuk galiba şu sıralar.
YanıtlaSilZaten benim ne zaman düzgün oldu canım o da tartışılır
SilKadınlar ağlamıyor, ağlatılıyor. Durum ciddi sinirler gergin olunca insanlar ne yaptığının söylediğinin de bilincine varamıyor. Sakin kalmak lazım. Biraz da zaman leydim, umarım geçecek..
YanıtlaSilZaten elimden ne yazık ki başka bir şey gelmiyor.
SilKaradeniz türküleri gibisin.
YanıtlaSilKederini anlatırken dahi dalga geçip güldürebilen, gönlünün darlıklarında mizahı katıp öyle of diyebilen....
Daha güzel olsun yarınlarımız..sevgilerimle
İstanbulda doğdum büyüdüm ama kütük karadenizde :D Genlere işliyor sanırım bizde :D
SilUmarım tüm şu karışıklıkta bizim öfkemiz gibi çabuk diner