24 Aralık 2014 Çarşamba

askıya astım gitti


Annemi seviyorum. Gerçi kim annesini sevmez ki. Ama ben bir başka seviyorum. Sadece anne değil işte. Sidikli gittiğinden beri annemle daha çok yakınlaştık. Önceden de aynı seviyordum ama eve gelince derdimi ilk Sidikli`ye anlatırdım sonra anneme. Canım bir şeye sıkkınsa, korktuysam Sidikli`ye sarılırdım ilk. Şimdi eve gelince ilk anneme yumurtluyorum. Bir de ne bilim annem duygusaldır, Sidikli`de. Onlar bir filme oturup ağlarken ben dalga geçerim. En son üçüzün gittiği bir filmde ikisini arasında peçete uzatmaktan helak olmuştum. Film bittikten sonrada annem “Tüm salon ağladı bir sen ağlamadın. Bari numara yapsaydın. Senin yüzünden rezil olduk” dedi. Ben ağlayamıyorum işte, hatta bizimkiler ağladıkça güldüm. Bir anne çocuğuna duygusuz der mi? Bizimki diyor. Nadir ağlıyorum sadece. En son bir buçuk yıl önce Sidikli başka şehre gidince ağladım. Annem geldi bugün yanıma. Hep geliyor da bu kez elinde browni ve dondurmayla. Kışın dondurma yenmez kuralına rağmen. Üzerine birde yatakta emek yenmez kurulanı da ihlal edip yanıma kıvrıldı. Boş ver temalı konuşmasından sonra bana gençken yaptığı, yaşadığı bir sürü şey anlatı. Anladım ki Sidikli tam anneme bezemiş, deliliklerini ucundan bana bulaştırmışlar.  Sonra annem baktım gözlerini dikmiş bana bakıyor. Sebep mi? Bu kadar duygusal konuşmadan sonra niye ağlamamışım. Çocuktan sonra hiç göz yaşı dökmemişim ta ki geçen geceye kadar. Dedim “ben onun için ağlamadım, yüzüme vurulan gerçeklere ağladım” ama baktım hala ağlamamı bekliyor. En acıklı şeyleri doldurdum beynime, elimle bacağımı cimcikledim ama yok gözleri doldurmayı bile başaramadım. Hatta daha çok gülesim geldi. “Zorlama kendini. Artık umudumu kestim senden kızım” dedi. Depresyona girince kadın ağlarım bolca diye beklemiş. Ama ben psikopatlar gibi evde gezinmişim, yemişim, içmişim, izlemişim, yataktan çıkmamışım, okulu çokça asmışım ve sınavlarım geliyormuş. Hatta gelmiş. Benim mezun olmam lazım. O yüzden bende depresyonumu ertelemeye karar verdim. Sınavdan sonra üzerinde tekrar düşüneceğim. Belki geri dönmem. Malum yedikçe kilo alıyorsun. Hem ben yatmayı sevdiğimden işime geliyor, depresyonu kullanıyorum sanırım. Yoksa yemişim depresyonu. 

22 yorum:

  1. At çöpe depresyonu, arkana dönüp bakma;) Ağlama zaten ya:) Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bazen lazım oluyor o ağlamak da ben başaramıyorum nedendir bilinmez. mecbur attım. proje teslim tarihlerim allahtan hep sınav günleri. yoksa bu sene mezuniyeti unutacaktım.

      Sil
  2. yaz gelince pişman olacağın hatlar yapma asd :))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah be Plaza`m yazı bırak ben toptan pişman olacak o kadar çok şey yaptım ki. Kandırdılar boynuzladırlar. ya da ben kendimi kandırdım bilemedim şimdi.

      Sil
    2. plaza yaa bloguna giremedim yazını okuyamadım davetli okuyucu diyor bir şey diyo :( panik yaptım resmen :D

      Sil
  3. derslerine sarılman, başka şeylere yoğunlaşman inan daha çabuk unutturacaktır,
    sevindim senin adına :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umarım öyle olur. Başka çarem yok zaten. Okul bitmeli :D

      Sil
  4. Şimdi aglayamıyorsun ama sonradan öyle bir çıkıyor ki acısı.. En azından git erkekligini haşat et o gerizekalının. Yanına kar kalmasın yaptıgı...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gaz getirme beni ya. Bak zaten şu ara müsaitim o kafaya :D acısıda çıkmasın yaa. Gerçi yıllardır ben böyleyim bee :D

      Sil
  5. Lady, bizim evde de ben çok duygusalım, annem ise hiç ağlamaz. Olaylara çok mantıklı bakar. Çoğu zaman annemden güç alıp ben de toparlarım kendimi. Çocukken pek yakın değildik annem ile. Sürekli iş seyahatlerine giderdi, göremezdim onu. Hatta içten içe kızardım anneme. Sonra bir gün çok kötü bir şey yaptım, ergenlik işte. :D annem beni öldürecek diye düşünürken, o sadece elinde bir fotoğraf ile yanıma geldi ve elime bıraktı. Fotoğraf siyah-beyaz olmasaydı yüzünde yaramaz bir gülümseme ile bana bakan annemi, kendim sanacaktım.

    Evet ben ağlıyorum her şeye, annem ise ağlamıyor. Ama her anne-kız gibi ruhlarımız benziyor. Bizim buralarda bir söz vardır. 'Kızlar, annelerinin kaderini yaşar.' diye. Tanrı, hepimizin annesine güzel kaderler versin.

    Anneler hiç sevilmez mi? :)

    Sen de depresyona girme bakayım. Daha mezun olacağız, hadi finallere çalışalım. ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anneme benziyor olmak hoşuma gidiyor benimde :D Şanslıyız ki cidden anlayışlı annelere sahibiz :D
      Dengeliyoruz bence daha çok :D Ya da öyle söylemek işime geliyor :D
      Ben ucundan kıyısından başladım çalışmaya bakalım :D

      Sil
  6. Merhabaa ben deep'in yazısında gördüm yorumunuzu ve size bi soru sormak istiyoruum. Seslendirme yapmak istiyorum ama nasıl bir kulaklık kullanmam gerekiyor teknosadaki çalışanlara sordum bilmiyolarmış, internetten de bulamadım pek bir şey yardımcı olur musunuz lütfen? :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ben okulda seslendirme yapıyorum ses geçirmeyen odada yapıyoruz. sony nin bir programını kullanıyoruz kayıt için. mikrofon var kulaklık şu radyocuların falan kullandığı tarz ama kayıttan sonra birleştirme hata temzileme yani montaj işlerine biz bakmadığımızdan kulaklık kullanmak gerekli değil

      Sil
  7. dünyaya ve duygulara bakış açına zeval gelmesiin :) peki bir şey soracağım,, son doğuştan mı böylesin yoksa sonradan mı oldun ? :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hep böyleydim ya öyle filmlere ağlamam. kötü bir şey olunca da genelde yalnız kalmayı beklerim ağlamak için.

      Sil
  8. bende bir kaç yıl öncesine kadar böyleydim. şuanımı düşünüyorum da çok yabancılaşmışım.. zamanla insanların değiştiğine inanıyorum artık.. bir yere kadar duygu umursamazlığı güzel ama bir gün elinde olmadan bir şeyleri ya da birilerini önemseye başladığında kendine yabancılaşmaya başladığını fark ediyorsun.. değişiyorsun.. bir taraftan güzel elbette, birileri için varlığın bir anlam ifade ediyor.. ama kendin için?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çekirdek kadrom dışında hoşlanmıyorum insanlara bir şeyler anlatmak. yani kendim ve duygularıma dair. hatta onlara bile kırıntı. Benim sonum iyi bitmez hissediyorum. Bir gün herkese kendime yabancılaşmış ve yapayalnız olacağım :(

      Sil
    2. geleceğe dair yaşayacakların senin elinde.. karamsar olma derim :)

      Sil
  9. derslerine sarıl hayatı bildiğin gibi yaşa..)))))))

    YanıtlaSil
  10. Uc taneden sonra ezberledim cidden bak :D

    YanıtlaSil