12 Ekim 2015 Pazartesi

karınca bile incitmemeliydik hani


Ne oluyor biliyor musunuz? Ben çok çok korkuyorum. Hayatta değer verdiğim çok şey yok. Mal, mülk, para umurumda değil. Hiç olmadı. Neden olsun ki. Ya şu hayatta ailemden daha değerli bir şey bile yok. Ama ne oluyor biliyor musunuz? Biri çıkıyor bir şey yapıyor ve bu benim ailemi etkiliyor. Cumartesi günü annem televizyonda sıradan bir şekilde dolanıp dururken Ankara`da bomba patladı 30 ölü kısmından başka bir şey göremedi. Defalarca Sidikli`yi aradık. Ya ordaysa, ya yakınından bir yerinden geçtiyse ne bilim bir sürü teori. Kütüphanedeymiş sessizde olunca geç açmış. Annem o açana kadar perişan oldu. İnsanların öldüğünü bilmeme rağmen rahatladım. Bunu utanarak söylüyorum ama kardeşim değil diye rahatladım. Orda olan insanların yakını olmadım diye rahatladım. Arkadaşlarımı ararken elim titredi ya benim. İliklerime kadar korktum. Elinden hiçbir şey gelmeden beklemenin ne demek olduğunu çok iyi anladım. Anneannemin yerinde olmak ne demek anladım. İki oğlunuzdan birinin asker birinin polis olduğunu düşünün. İstedikleri kadar yaşlı olsunlar, rütbeleri olsun fark etmiyor. Hani insanlar savaş diyor ya demesinler. Savaş ölümden başka bir şey getirmez. Biliyorum dayılarım bu meslekleri her riski alarak seçtiler ama olmuyor. Ortam karıştıkça, insanlar savaş deyip, kan istedikçe hayatta en değer verdiğim şeye zarar veriliyor. Bir yerde bir bomba patlıyor insanlar ölüyor. Arkalarından olmayacak şeyler söyleyen oluyor. Bir sürü komploteorisi, bir sürü ihtimal. Sonra bir sabah kalkıyorum operasyon diyor, şehit diyor ben dayımın ismini arıyorum. Ne zamam emekli olurlar hesabı yapıyorum. Bıktım ya ben tükendim artık. Savaşsız bir dünya istemek suç mu? Endişe etmeden evime yürümeyi dilemek suç mu? Görüntüler içimi parçalarken insanların fütursuzca nasıl konuştuklarına anlam veremiyorum ben. İnsan ya bu, her şeyi bırakın canlı. Karınca bile incitmemeliydik hani. Ben artık patlayan bir bombadan, saldırıdan sonra bir şehit haberinin altında isim aramaktan yoruldum. Silahsız bir dünya istiyorum ya ben. Savaşsız, cinayetsiz, tecavüzsüz, insanların açlıktan, yokluktan ölmedikleri, kimsenin canının yanmadığı bir dünya istiyorum. Ben özgür bir dünya istiyorum.

14 yorum:

  1. İnsan öyle veya böyle her gün üzülüyor bu ülkede

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. belki bir gün geçer. yazarken bile inanmıyorum artık

      Sil
  2. malesef burası Türkiye. İnsan hayatının en ucuz olduğu ülke! kayıplardan ders almayan ve birilerinin hırsları uğruna mafedilen bir ülke. Biz sadece bir kenarda bize ve sevdiklerimize zarar gelmesin diye dua etmekten başka bir şey gelmiyor. Barış diye toplansan bombalarlar başka bir şey için uğraşsan biber gazı o bu şu derken canından olursun. Lanet olsun ki burası Türkiye!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bıktım ya bir olaysız gün yok ülkede resmen.

      Sil
  3. İnsan canı çok ucuz bizim ülkemizde. İnsanlar öldükçe bunlara artık şaşırmamaya başlıyoruz. fütursuzca, acımasızca davranılmaya başlıyoruz. Korkutan bir gidişat

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Normal karşılar olduk. Aaa öylemiymiş deyip geçiyoruz.

      Sil
  4. sadece iyilik olan bir dünya, insanların nefisleri varken hiçbir zaman olamayacak bir dünya

    YanıtlaSil
  5. Işte bu duruma sen üzülüyorsun ben üzülüyorum ve bizim gibi 3-5 kişi ama diğer herkes birilerinin ölmesinden zevk alıyor ne işlerine yarıyorsa o ölüler.
    O savas isteyenler de evde yattıklari yerden "savaş olsun, bitirsinler şunları" diyorlar. Kendileri savaşacak kendileri can verecek sanki!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Anlamıyorsun anlatamıyorsun. Çünkü evinde güvende. Twit atsın iki facebook da bir şey paylaşsın hop her dediği olacak sanıyor. söyledikleri sanki insan öldürmeye çıkmıyormuş gibi. Aman gidin savşın diyorlar ama oturuyor onlar evde. sıcak oh yemekte önüne daha ne olsun

      Sil
  6. Üzülemiyorum ben artık..kızgınlığım mıh gibi!

    Kardeşin sağ diye rahatlama hissederken huzura eşlik eden suçluluk insanlığın ta kendisi.
    Ben de yeğenlerimi aradım ,üniversitedeler orada,arkadaşlarımı aradım sonra arkama yaslanırken "çok şükür" diyerek yanaklarım kızardı..utandım ama olanı saklayıp yalandan paralananlardan da olmayacağım.

    Anlıyorum seni

    Üzülemeyecek kadar kızgınım bunu yapanlara ve bize bunu yapmalarına izin verenlere ve bana bunu yapmalarına izin verdiğim için kendime

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İşin kötüsü benim yaşamımın bir parçası oldu resmen. Sorunları görmezden gelmem imkansızlaşıyor.
      Kızgınlığa bile tahammül edilmiyor artık. Elimde kimsenin önemsemediği geçeceğine dair umuttan başka bir şey kalmadı.

      Sil