ya da neden biraz kendime dürüst olmuyorum

Hayatım sıkıcı bir monotonluk almaya başladı. Her gün staj her gün  staj. Ve bu tam olarak 5 eylüle kadar devam ediyor. Arkadaşlarım bir de tatile gitmeye başladılar tek tek. Dahi Reklamcı gitti, Sarı Kızı zaten ” tatile gidiyorum toparlanmam gerek” bahanesiyle görmeyeli uzun zaman oldu. Okuldakiler stajda, geri kalan herkeste bugün şehri terk etti resmen.  Bir de bayramla terk edip hala gelmemişler var. Tabi onların staj gibi dertleri yoktu.  Niye bu kadar dertlendim derseniz bayramdan önce bayramda tatil yaparım hayallerim gibi hayallerim vardı. Sonra bir baktım ki tatil bitmiş ben işin başına geçmişim. Arkadaşlar vardı akşam çıkalım bir kahve içelim, işten sonra şuraya gidelim, hafta sonu burayı gezelim. Bugün son kalanlarda vedalaştı şehir. Yapayalnız kalmış gibi hissediyorum. Neden böyle hissettiğime dair hiçbir fikrim de yok? Ya da neden biraz kendime dürüst olmuyorum ki biliyorum. Çünkü şu sıralar kendimi yalnız hissediyorum. Sanki hiç arkadaşım yokmuş, kimsem yokmuş gibi. Kendimi kapattığımı hissediyorum ama sebebini bilmiyorum. Stajda çok şey öğrendim ve ne kadar yetersiz olduğumu fark ettim. Sadece geçiyorum işte dersleri kadarlık bildiğimi. Doğum günümde yalnız olmak istemiyorum. Ne bilim şımartılmak istiyorum. Tüm o huysuz, regl olmuş kadın triplerimin sonu gelsin istiyorum. Hem böylece herkes bir az olsun nefes alabilir.