İlk okul 5. sınıfa gidiyordum yeni ve genç bir öğretmenimiz vardı. Sürekli değişik şeylerle karşımıza
çıkardı. Bir gün sınıfta rast gele seslenip “nesin sen?” diye sormuştu. Uzaylı
diyen vardı, erkek, kız diyen vardı, isimlerini söyleyen vardı, öğrenciyim
diyen vardı. Cevabımı hala hatırlama sebebim, öğretmenimizin verdiğimiz
cevapların bizim için neyin önemli olduğuna dair ipucu verdiğini söylemişti.
İnsanım demiştim. Çünkü aklıma başka bir şey gelmemişti. Bir köpek olsam
köpektim derdim, bir kuş olsam kuş. Benim için hep insan olmak önemli oldu.
Din, dil, mezhep fark etmedi. Annem bizi bir fanusun içine koymuştu. O fanusta
kadın erkek için renk yoktu, kadın çalışırken erkek oturmazdı. Yine o fanusun
içindeyken herkes benim için insandı. Çünkü annem bana daha fazlasını
öğretmedi. Etnik kimliklerden habersizdim. Benim için önemli olan yazın
gittiğin köyündü. İnsana vurmak suçtu. Cana kastetmeyi geçtim, vurmak. Hala düşünüyorum
annemle babam bizi nerde sakladı. Büyüdükçe kirlendim. İlk defa bir savaşın
nasıl yapıldığını televizyonlar ırak bombalanırken yayınladığında gördüm, o gün haber
izleyeceğim tutmuş. Ben bana kızılsa da barıştan yanayım. Kim neyin hesabını
yapar bilmem. Sadece insanlar ölmesin istiyorum. Her kadın bir anne adayı. Hiçbir
kadın evlat acısı çekmesin istiyorum. Çünkü ben hasta olduğumda perişan olan
annemin evlatlarını kaybeden annelerin yerinde olma ihtimali beni korkutuyor,
üzüyor. Haber izlemiyorum son bir haftadır. Gazete okumayı bıraktım ama herkes
konuşuyor. Dinlemek istemiyorum çünkü çok etkileniyorum. Her haberle birlikte
tüylerim diken diken oluyor. Ama duymamak imkansız oluyor. Her gün lütfen bugün
kimsenin canı yanmasın diye uyanıyorum ama sanki mucize istiyormuşum gibi
olmuyor. Ben kimsenin canı yanmasın diyorum, ama her haberle birlikte
insanların gözünü öfke bürüyor ve beni ölüm istemediğim için suçluyorlar,
anlamadığımı söylüyorlar. Anlıyorum. Çünkü anneannem her gün telefon başında
bekliyor benim. Küçük dayım komiser doğu görevi yapıyor, büyük dayım albay
onunda görev bölgesi doğu. Annem her gün endişeli. Ama ne var biliyor musunuz? İnsan
hayatını önemli gördüğüm için ben suçluyum. Ölüm ve silahla hiçbir şey çözülmüyor kimse bunu öğrenemedi. Öğrenemedik
taşla sopayla bir yerlere saldırırken de çözüm bulunamadığını. Keşke çocuk
kalsaydım. Yazın köye gitsem, ağaçların arasında koştursam, havanın güneş
açtığı günler denize girsem, yazın ortasında bolca yağmura maruz kalsam. Keşke dayılarımın
hayatı içi endişelenmek yerine, etraftaki börtü böcek için endişelensem.
Normal olan senin istediğin... İnsanlar bana da öyle davranıyorlar. ''E ama bunu haketti!'' Bir insan ölümü nasıl hakedebilir ki? Kimse ölmeyi, öldürülmeyi haketmez. Ne din, ne dil, ne ırk ne de siyasi görüş... Haklısın kesinlikle sana katılıyorum.
YanıtlaSilÖfke lazım onlara oturduğun yerden atıp tutma. Yaptıkları o mantığı insani duyguları kaldıramıyorlar.
SilTam filmsenaryom'un dediği gibi bir takım insanların "e ama bunu haketti!" düşüncesi yüzünden ya da "benim dediğim olmadı o zaman buna buna katlanacaksınız" kafaları yüzünden oluyor bunlar hep. Bu duruma sen üzülürsün, kesmek için bir yol düşünürsün ama bir başkası üzülür ve kesmek için yol aramak yerine daha çok saldırır, öldürür. Olan o arada kalıp emir dinleyenlere ve onların ailelerine oluyor ama bunu dikkate alan kim? Keşke her aile senin, benim ailem gibi büyütse çocuklarını ama o zaman bile biri bir şey çıkarırdı kesin
YanıtlaSilÖnemli olan insanlık ve hep göz ardı ediliyor. Şahıslandırılmaya alışmışız. Gerçi biz toplum olatak düşünceye ve özgürlüğe de alışamadık.
SilBiliyor musum senin duyguların aslında saf ve güzel olan ama artık insanlar dil din mezhep farklılıgı diye ayırmayı ve savaş yapmayı ne zannediyor bilmiyorum
YanıtlaSilBenim kökenlerimdede hiç bilmedigim milleten ırktan izler var ama yaşadıgım.büyüdügüm.bu toprağı seviyorum ve insan olarak kimseye din dil ırk nedeniyle ayrım yapmıyorum...
Dayılarına ve diger askerlereyse bir ömür minnet borçluyum
Hiç biri bilmiyor ki soyunu sopunu. Ne önemi var ben hiç anlamadım sanırım sonuza kadar anlayamayacağım.
Silöylelerini anlamamız çok zor çünkü biz öyle yetişmedik ve o düşüncede değiliz inşallah onlarda bunun kötü hem de çok kötü olduğunun farkına varırlar...
SilAnlayacaklarını bilseö tek tek anlatırım ama dinlemeyi sevmiyoruz
Silaynen toplum olarak kötüye toptan gidiyoruz...
SilAcıların, gözlerin, tenlerin rengi farklı da olsa hep aynı renktir gözyaşları..
YanıtlaSilBu devirde çocuk olmak bile zor be leydim. Ama evet, büyüdükçe kirlendik. Biz bu kadar kötülüğü görmemeliydik, bilmemeliydik. Keşkeler çoğalıyor çaresizlik arttıkça. Keşkeleri sevmem ben ama umarım, daha fazla sürmez bu acı. İnsanlar ölmesin, savaş sürmesin, acı olmasın artık..
Bir gün çocuğum olursa annem gibi fanusa kapatacağım onu. Ne kadar uzun süre temiz kalırsa o kadar iyi. Belki bir fark yaratabilir.
SilBu zamanlarda en zor olan, insan kalabilmek. Ama ne yazık ki, büyüdükçe hepimiz insanlıktan çıkıyoruz. Kendi doğrularımız için "bizden" görmediğimiz insanların canını yakmayı marifet sayıyoruz. Farkında değiliz ama elimizden, parmaklarımızdan kanlar damlıyor. Kustuğumuz nefret ile hiç fark etmeden birilerini öldürüyoruz. Tahmin bile edemeyeceğimiz bir acı ile kavruluyor birçok aile. En azından onların acısına saygımız olsun diyorum. Başka insanlar ölmesin. Ama nefret insanları yutmuş ve herkesi içine çekiyor.
YanıtlaSilBelki bencillik ama bizi çeksin istemiyorum. Yakını olmayan cidden endişelenmek nedir bilmiyor. Sadece boşsözler artistik kabarmalar atıp tutmalar hepsi bundan ibaret. Kimsede çözüm yok. Ama bolca boş sözleri var.
SilSağduyu lazım bize hemde acilen. Galeyana gelmek çok kolay. Sonrası peki?
YanıtlaSilDaha fazla acı
SilBir çocuğun masumluğunu kaybetmesek keşke büyüdükçe. Masumluğumuzu kaybettikçe uzaklaşıyoruz iyi olan, güzel olan şeylerden
YanıtlaSilen azından çocukken masum kalabildik. Ya düşünsene savaş içine doğan ve büyüyen var.
SilBen de savaşın olmamasından yanayım, yanlış mı düşünüyormuşuz? Onca ana gencecik evladını toprağın altına koymuşken, bundan sonra gelecek zaferin içine sıçayım. Ölenlerin ne suçu var? Erkek evladı olan askere yollamak istemiyor, yollayan yemeden içmeden kesiliyor ödü kopuyor ölüm haberi gelecek diye.
YanıtlaSilAllah o pkk terör örgütününde buna izin verenlerinde engellemeyenlerinde göz yumanlarında destekleyenlerinde binbir türlü belasını versin. Amin!
ÖYleymiş. Küfretmen kırman savaş diye bağırman lazımmış.
SilAçıkçası uyuz gitsin istemiyorum istemiyoruz. Babam bile.
O mezun olana kadar baya geçer, sonra uzatır sonra zaten bedelli gelir.