timsah gözyaşlarımın kurbanları

Boş gezenin boş kalfası sanırım benim. Tatilden direk Bursa`daki eve döndük. Sidikli akşamında bavulunu toplayı Ankara`ya gitti. Babam İstanbul`a döndü. Küçük Bey burnu sürtülsün diye verildiği işine geri döndü. Gerçi her akşam yine bizde Uyuz ders çalıştırıyor. Bu sene sınava girecek, babası özel okula bir dünya para veriyor, bizim hayta tatilde onu gazlayana kadar dersle alakasını sırada uyumakla sürdürüyordu. Artist`in kız arkadaşı bir arkadaşın düğünü için gitti ki burda parantez açıp dedikoduları sonra vereceğimi belirtiyorum. Artist ile amcam ne zaman gidip geliyor belli olmayan iş seyahatleri ile boğuşuyor. Uyuz gündüzleri ortalıktan kayboluyor ne haltlar karıştırdığını henüz çözemedim. Doktor kuzen İstanbul`a  gitti. Doktorun ablası Karamsar ise her akşam işten sonra gelerek tüm umudumu, hayat enerjimi, ruhumu sömürüyor. Düşünün bir de daha üç gündür durum bu. Allah düşmanlarıma böyle kuzen versin de çöksünler diye bile beddua etmem ben. kıza gökyüzünde yıldız var desen tepene düşecek ölçeksin der. Resmen mutsuzluğa endeksli. Amcam buna 28 yıl nasıl katlanmış anlamıyorum. Evlat işte ne yaparsın. Adam kışın bıktığından olsa gerek her yaz üç ay boyunca yengemle burdan kaçıyorlar zaten. Bizde ana kız yengemle(Artist ile Küçük Bey`in annesi ) fink fink geziyoruz. Buna rağmen AvukatKızla Edebiyatçı`yı arayıp çok sıkıldım çok yalnızım diye ağladım. Sonuç bir tanecik bana kıyamadılar. Eh ne yapayım. Hem timsah göz yaşlarının hepsi erkek milleti üzerinde kullanılacak diye bir şart da yoktu.