2 Kasım 2014 Pazar

bir gazımız eksikti


Kaç gündür evdeydim ve her gün okula gitmedim vizelere çalışmak için, bugün kesin çalışacağım dedim. Ama çalışmak kısmet olmadı. Sabah uyanamadım, izleyemediğim bir film çıktı, okumayı atladığım kitap, ıyy bolca temizlik. Tüm arkadaşlarımda bu arada hep ders çalıştı. Kimsecikleri ayartamadım. Evde bütün gün tek olunca olmuyor, annem gelince yine olmuyor. Bu kez de lak lak yapıyorum. Bende bu sabah dört yılın sonunda ilk kez erkenden kütüphaneye gittim. Daha öncede gittim ama daha çok uyumak falan için. Ama erken gitmezsen yer kalmadığını duymuştum bir yerlerden. Kuruldum başladım derse. Beş dakika sonra elimde telefon sosyal medya. Sonra tekrar ders. Yine dağıldım ama inat ettim devam ettim. Sonra bir gürültü koptu. Telefon sessize alınmalı dimi? Ama ben yabancı olunca atladım tabi. Annem “Neredesin sen yatağın boş diyor?” annemlere haber vermemiştim dimi ben. Geri döndüm oturdum aradan zaman geçti babam aradı. Kahvaltıma takmış. Bir süre sonra yine titredi yanımdaki dürtüp “Dışarda konuş” dedi. Sinir oldum ama haklıda hani. Oturdum çalıştım, çalıştım. Gerinmek için arkaya yaslandım, bir yandan da Sidiklim`le mesajlaşıyoruz. Sonra bomba etkisinde bir ses duyuldu. Kocaman bir gürültü. Bu uyuz çocukta döndü “Yuh!!” dedi. Eveettt. Karnım çok acıkmıştı ve öyle bir gürültü çıkardı ki osurdun mu miden mi guruldadı belli değil. Bu yuh deyince millet de güldü tabi. Bildiğiniz rezil oldum. “Midemden geldi” dedim ama bu salak salak sırıttı. Sonra benim birden tekrar guruldayınca kahkaha attı yaa. Bu böyle gülüp etmese ben utanmazdım ama yok yani. Milletin gözüne soktu bu salak beni. “Yenisin sanırım kütüphane olayında” dedi. Suratımdan anlaşılmasa da acemi tavırlarım beni ele vermiş. Sürekli kıpırdanıyormuşum, telefonla konuşma, etrafı incelemem. Belgesel gözlemcisi gibiymişim. Sora bu “Benimde karnım aç, hadi yemek yiyelim.” dedi. Öküz yaa. Hem beni rezil ediyor, hem de yiyelim diyor. Ben seni boğazlayıp Avusturalyalı yamyamlara vereceğim haberin yok. Hannibal`ın sofrasına rosto yapacağım ben seni. Ama karnım yine isyan edince tamam dedim ne yapayım. Adam beni rezil etti falan ama tamam deyiverdim işte. Tabi hiç tanımadığım biriyle niye yemek yiyeyim onu bir sorguladım ama üç günlük dünya be takılma dedim kendime. 

13 yorum:

  1. Yanıtlar
    1. tek tesellim bir daha hatırlamayacaklarını düşünmem

      Sil
  2. Genelde bu vize çalışma olayları son güne kaldığı için zorlamadan acımasız gerçeği kabul etmek gerek :)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çıkmadık candan umut kesilmezmiş ama :D

      Sil
  3. çocuk ne rahatmış yalnız, kendimi ecnebi bi dizide hissettim ha.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ilk rezil etti sonra kalbimi çaldı, iyi bir çocuğa benziyor. tabiri caizse kafa çocuk ya. sohbeti de sardı. ben bunu kankam yaparım :D

      Sil
  4. Falında çıkmış vizeler orta şekerli geçecek :P
    Ama sonuç güzel olacakmış :)
    Aç bırakma bu kadar kendini ayrıca diyim ben sana :P

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. mezun olmayı başarıyorsam bence sorun yok :D

      Sil
  5. :)) olur bazen öyle durumlar hani yeni gittiğin için ortamı gözlemlemen filan normal,
    yeni bir arkadaş kazandırmış sana :)

    YanıtlaSil
  6. kahkaha attım ya :)
    'öyle bir gürültü çıkardı ki osurdun mu miden mi guruldadı belli değil.' bu cümlen bitirdi beni :D
    olur öyle arada ya çok takılma :)) neler var neler kütüphaneler çok tehlikeli mekanlar aslında ama unutuluyo sonuçta her gün o insanlarla orada bulunmuyosun ..
    iyi tarafından bak yemeği yalnız yememişsin :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. zaten bir daha göreceğimi düşünsem oradakileri kendimi odalara kapatırdım. yüzümü hafızaya kazıyan varsa da ben hatırlamadığıma göre sorun yok. :D kütüphanede nefes alırken bile dikkat etmek lazım. :D

      Sil
    2. kesinlikle katılıyorum :D o nefesin nasıl çıkacağı belli olmuyor :D

      Sil