baba aynı anne değişmiş sanki

İlk karne hediyesi olarak paten seçmiştim. Annemler daha öncesine almayı hiç kabul etmediler. Düşeceksin, tehlikeli bir sürü şeyler söylediler. Ama bütün arkadaşlarımda vardı bendede olmalıydı. Aldım, yaz gelene kadar da evde sürdüm. Hazır olduğuma inana kadarda hiç sokağa onunla çıkmadım. İlk defa bir arkadaşımın patenlerimi giymiştim, korka korka. İki kişi kollarımdan tutuyordu ama ona rağmen popomun üstüne düştüm. Nasıl ağırsam iki kişi tutamadı beni. Şişkoydum ama şimdi düşünüyorum baya şişko falandım ben ya. İki kişiye rağmen düşmüşüm. Beni ağır siklette anca kaldırırlarmış. Bende o yüzden azimle evde çalıştım. Sonra her yaz istisnasız saatlerce patenimi kullandım. Ta ki 12 yaşına kadar. İlk düşüşümün ardından altı yıl sonra ilk kez düştüm ve bırakma kararı aldım. Ciddiyim. Zaten en sonda o zaman düştüğümde dizlerim kan içinde kaldı. Sonraki çeşitli sebeplerden dolayı düşüşlerimde sadece dizlerim morarmıştı. Bugün bizim Geleneksel Çarşamba Basketbol Günümüz. Yemekten sonra geç saatlerde oynayıp evlere dağılıyoruz ve ben bugün düştüm. On yıl sonra dizimi kanata kanata düştüm hem de. Küçükken düştüğümde annem üfler temizler, sarar bir şeyler yapardı. Kabuk bağlayınca da sürekli soyardım. Acıyo diye sızlanınca babam “Öpeyimde geçsin, iz bile kalmaz” derdi. Babama hala aynı şeyleri söylüyor. Umarım eşek kadar kızının bacağında gerçekten iz kalmaz ama annem “Aferin Lady aferin sana. İki gün sonra da altını ıslatmaya başlada tam olsun kızım” diyor.