bazen korkuyorum

Bazen biri ruhumu sıkmışçasına korkuyorum. Her şeyden herkesten ama en çok da kendimden. Zaten ben değilmiyim en çok kendime zarar veren. Zamanım azalıyor ve ben daha ne kadar yaşayacağımı bile bilmiyorum. Buna rağmen boşa geçirilen zamanlar bırakıyorum. Sonra gelsin pişmanlıklar. Ama bu korku niye onu çözebilmiş değilim. Zaten problemle de aram pek iyi değildi. X dediler her bilinmeyene. Bende bekledim o dereceli denklemleri öğretsinler diye. Meğer aslında öğrenmek istemiyormuşum. Tüm hayatımın belası olacakmış. Al yine bir sürü denklem bir sürü x.. Kim uğraşacak, kim savaşacak. En iyi diyorum bazen tamamen serbest bırakmak. Rüzgar, güneş, bi kaç damla falan… yine hüzünlendim dimi? Bazen böyle oluyor işte. Ruhum yaralı benim..